Jeden z najpotężniejszych Zmiennoskórych za Murem, Varamyr Sześć Skór potrafi kontrolować śnieżnego niedźwiedzia, trzy wilki, cieniokota i orła jednocześnie. Podczas bitwy przeprowadza całe serie skoordynowanych ataków swoimi bestiami, siedząc okrakiem na niedźwiedzim grzbiecie. Nic nie ukryje się przed bystrym okiem jego orła, podobnie jak nic nie ucieknie przed cierpliwymi podchodami jego cieniokota. Każda próba  bezpośredniego ataku na Varamyra wiąże się z ryzykiem rozerwania na strzępy. Oczywiście jego pupili można zabić, ale Varamyr zawsze znajdzie kolejnych.

Zestaw 10 chorągwi używanych w celu oznaczania aktywacji jednostek. Każda chorągiew umieszczona na podstawce piechoty, idealnie pasuje w otwór na tacce.

Wyspecjalizowane zespoły Budowniczych Nocnej Straży są w stanie konstruować mobilne Miotacze Kamieni bezpośrednio na polu walki. Machin tych nie powinno się nazywać katapultami, gdyż są one znacznie mniejsze i w przeciwieństwie do nich potrafią miotać tylko kamienie. Zasada ich działania jest jednak podobna. Dobrze wyszkolona załoga Miotacza Kamieni potrafi wyrzucać zabójcze pociski w sam środek wrogich formacji. Nawet najcięższa piechota pozostaje bezbronna wobec lecącego z nieba gradu wielkich kamieni.

Niesławni Żelaźni Łupieżcy są dobrze znani wzdłuż wybrzeży wszystkich Siedmiu Królestw jako piraci i rabusie. Ich znakiem rozpoznawczym są długie łodzie o charakterystycznych żaglach, budzących grozę w sercu każdego, ktokolwiek dostrzeże je na horyzoncie. Choć są żeglarzami z krwi i kości, na pokładach swoich statków nie boją się nosić lekkich kolczug, których ludzie morza zazwyczaj unikają. Specjalizują się w szybkich wypadach i nie utrzymają pola w obliczu szturmu dużych sił wroga – dowódcy powinni trzymać ich z dala od głównej linii frontu.

Lojalność wobec samego siebie (przedkładana nad inne lojalności słabszych ludzi) może ocalić twoje życie w tych niebezpiecznych czasach.
Jednego nie można odmówić niezależnym siłom biorącym udział w Wojnie Pięciu Króli, niezależnie czy walczą za pieniądze, własne cele polityczne czy po prostu by przeżyć – zawsze pozostają lojalni sami sobie. Stanowią też ciekawe rozszerzenie które może być dodane do dowolnej armii w grze.

Słabo wyszkoleni i uzbrojeni w prymitywną broń z kości lub wyszabrowanego żelaza, Najeźdźcy Wolnych Ludzi są w stanie przeciwstawić westeroskim rycerzom tylko jedną rzecz: liczby. Starcia ze stosunkowo nielicznymi bandami Najeźdźców na południu kompletnie nie przygotowały dowódców armii Westeros na batalie z bezkresnymi hordami Wolnych Ludzi na północ od Muru. To prawda, że w małych grupach są wojskiem niewiele lepszym, niż uzbrojeni wieśniacy. Ale zjednoczeni pod sztandarem Wolnych Ludzi są prawdziwą armią.

Jakby olbrzymy walczące w szeregach wroga nie były wystarczająco przerażające, wrogowie Wolnego Ludu muszą stawić czoła także  gigantom stojącym z tyłu i miotającym włóczniami wielkości pni drzew. Ich broń jest prymitywna jak na południowe standardy, ale nie trzeba wiele finezji, by ciskać drewnianymi drzewcami grubości tułowia dużego mężczyzny. Te potężne stworzenia są w stanie zniszczyć nawet ciężko opancerzone jednostki, ale mają trudności z obroną przed wrogami, którzy podejdą zbyt blisko. Uważni dowódcy Wolnych Ludzi muszą ich dobrze strzec i trzymać z daleka od wrogiej kawalerii lub szybko poruszających się sił szturmowych.

Przywódcy, strażnicy, uciekinierzy i bestia uzupełniają siły rodu Starków w Wojnie Pięciu Królów. Meera i Jojen Reed użyczają swych śmiercionośnych umiejętności dowódcom walczącym pod sztandarem z Wilkorem, podczas gdy Osha Włóczniczka, Rickon Stark i jego przerażający wilkor Kudłacz inspirują oddziały do gromadzenia się wokół młodego dziedzica Starków.

Nocna Straż znana jest z legendarnych postaci już od momentu jej powstania.  Benjen Stark jest prawdopodobnie najbardziej utalentowanym Zwiadowcą swoich czasów i zdolnym dowódcą, który jest w stanie poprowadzić do boju duże siły. Tajemniczy i śmiertelnie niebezpieczny Zimnoręki doskonale czuje się walcząc zarówno pieszo, jak i konno. Samwell „Zabójca” Tarly, chociaż nie jest klasycznym wzorem waleczności, to jednak chwyci za ostrze w obronie swojej młodej ukochanej, Gilly.

Kusznicy służący w Warcie Cierni noszą wzmocnione płytkami kolcze koszulki, specjalne kusze oraz długie miecze zamiast krótkich ostrzy, jakimi zazwyczaj posługuje się większość łuczników. Przechodzą również znacznie dłuższe i bardziej wymagające szkolenie w walce wręcz, niż jakakolwiek jednostka zasięgowa. Kusze pozostają jednak ich główną i najważniejszą bronią, która potrafi przebić nawet ciężkie pancerze – mądrzy dowódcy będą potrafili odpowiednio wykorzystać tę umiejętność.

Na północ od Muru konie wciąż stanowią dość rzadki widok, przez co przejazd Straży Przedniej Harmy Psiego Łba to dla Wolnych Ludzi inspirujące przeżycie. W porównaniu do swoich południowych odpowiedników, ci jeźdźcy są bardzo lekko opancerzeni i prymitywnie uzbrojeni. Jednak w armiach Wolnych Ludzi są czymś więcej, niż tylko hałastrą na koniach – pełnią w nich funkcje zwiadowców i szybkich oddziałów uderzeniowych. Ich największa słabość, brak opancerzenia, przeradza się tu w ich największą zaletę – szybkość.

Cechą często niedocenianą na wojnie jest elastyczność. Jasne, armia potrzebuje swoich specjalistów. Ci, którzy potrafią poprowadzić szarżę lub powstrzymać atak, ale Jednostka, która może zrobić wszystko, jest bezcenna, gdy znajduje się w centrum stracia. Wielkie topory Umberów są zaciekle lojalni wobec Starków. Łączą mobilność, obronę i przerażającą broń, co czyni ich jedną z najbardziej wszechstronnych i zabójczych sił w grze. Wielu bardziej tradycyjnych dowódców okaże się nieprzygotowanych na taktykę Wielkich Toporów, a im dłużej trwa bitwa… tym stają się silniejsi.

Przez długie dekady wiernej i lojalnej służby, Strażnicy Winterfell dali się poznać jako doborowa jednostka, składająca się weteranów w sile wieku. Mimo nieubłaganego upływu czasu, kontynuują swą służbę dla stolicy Rodu Starków, choć ze względu na zaawansowany wiek, obsadzają głównie miejskie mury i patrolują ulice. Po wybuchu Wojny Pięciu Królów,   strażnicy Winterfell muszą jednak raz jeszcze pomaszerować na front z orężem w ręku.

Kamienne Wrony to całkiem zwyczajne plemię górskich łupieżców i rozbójników – jeśli tylko pominiemy ich niecodzienną lojalność wobec Tyriona Lannistera. Choć są wierni bardziej trzosowi Tyriona, niż jego osobie, nieraz dowiedli, że dotrzymują danego słowa nawet w sytuacjach, gdzie zdrada byłaby bardziej lukratywną opcją. Co prawda lekkie uzbrojenie dyskwalifikuje ich w roli jednostek uderzeniowych, ale dobrze sprawdzają się jako zwiadowcy i oddziały oskrzydlające.

Wolni Ludzie to konglomerat wielu odmiennych plemion północy. Chociaż nie łączy ich wspólna wiara czy ideologia, mają jeden wspólny cel – stworzyć dla siebie dom w południowej części Westeros. Wśród tej masy klanowych wojowników wyróżniają się niezwykłe postacie, takie jak Borroq, zmiennoskóry który podróżuje ze swoimi monstrualnym dzikiem. Wielki Mors z kolei znany jest jako wyrwany negocjator. Prawdopodobnie najsłynniejszym z nich jest Jon Snow, zagubiony brat Nocnej Straży, poszukujący swojego prawdziwego losu na niegościnnych rozdrożach krain Wolnych Ludzi. W tle słychać piękne śpiewy Barda Abela, oraz jego żony Dalli. Wszyscy oni wyróżniają się wśród nieprzebranego morza Wolnych Ludzi zmierzających wciąż na południe.

Równie groźne jak wilkory z rodu Starków, Hrakkary, białe lwy zza morza, stoją na szczycie łańcucha pokarmowego w swoim naturalnym środowisku. Zabicie jednego z nich wymaga wielkich umiejętności, ale prawdziwym sprawdzianem dla khala jest ujarzmienie, schwytanie i udomowienie jednej z tych majestatycznych bestii. Jeśli uda się dokonać tego czynu, plemię Dothraków zyskuje niezrównanego sojusznika na polu bitwy.