Przywódcy, strażnicy, uciekinierzy i bestia uzupełniają siły rodu Starków w Wojnie Pięciu Królów. Meera i Jojen Reed użyczają swych śmiercionośnych umiejętności dowódcom walczącym pod sztandarem z Wilkorem, podczas gdy Osha Włóczniczka, Rickon Stark i jego przerażający wilkor Kudłacz inspirują oddziały do gromadzenia się wokół młodego dziedzica Starków.

Dobry generał wie, że klimat, w jakim walczy, jest równie ważny jak każdy inny czynnik podczas bitwy. Na nic zwycięstwo, jeśli żołnierze padną martwi z powodu udaru słonecznego, nosząc nieporęczny sprzęt lub zamarzając na śmierć w przenikliwym mrozie, mając tylko cienką kolczugę za osłonę. Gorący, przytłaczający, dornijski klimat sprawia, że ​​Rycerze Starfall rodu Dayne są lżej opancerzeni  niż większość ciężkiej kawalerii Westeros. Ich lżejsze zbroje i bardy dają im jednak taktyczną przewagę szybkości. Ci utalentowani jeźdźcy potrafią uderzyć z nieoczekiwanej strony, używając swoich włóczni do przeprowadzenia niszczycielskiej szarży.

Dla niektórych oddziałów prędkość to decydujący element walki. Niespodziewany, wyprzedzający atak potrafi zdezorientować przeciwnika i nadać ton całemu starciu. Zwinni i niewidoczni – Zwiadowcy Tropiciele specjalizują się w błyskawicznych rajdach na linie przeciwnika.

Tylko jeden na trzech kandydatów na osławionych Nieskalanych jest w stanie dożyć do końca ich brutalnego treningu. Te budzące strach legiony eunuchów-wojowników słyną ze znakomitego wyszkolenia i żelaznej dyscypliny. Choć pod względem warunków fizycznych odstają nieco od żołnierzy z Westeros, Nieskalani nie odczuwają bólu ani zmęczenia, a ich znakiem firmowym są ataki na wrogów zawsze wtedy, gdy spodziewają się oni tego najmniej. Lekceważenie niskiego wzrostu Nieskalanych i ich osobliwych obyczajów to krótka droga wprost do grobu.

Dla wielu, pozornie jałowe ziemie Dorne są po prostu niekończącymi się liniami wydm. Podróżnikom z dalekich krain łatwo jest zagubić się w zmieniających się pustynnych morzach. Wydmowe Żmije to żołnierze które przepastne piaski pustyni nazywają swoim domem. Świetną znajomość terenu wykorzystują w praktyce specjalizując się w  taktyce partyzanckiej, używający swoich włóczni i sieci do usidlenia wrogów i szybkiej ich eliminacji. Oddział ten najlepiej sprawdzi się jako wsparcie innych jednostek, nękając wrogów i pozwalając swoim sojusznikom wykańczać osłabionych wrogów.

Tak zwani Oskórowani zaliczają się do najcięższej kawalerii, z jakiej korzystają strony w Wojnie Pięciu Królów. Nawet w grubych stalowych zbrojach (oczywiście czarnych), z ciężkimi tarczami i pełnymi końskimi ladrami są w stanie utrzymywać szyk bojowy i przeprowadzać miażdżące szarże. Ich charakterystyczne kiścienie nie są może orężem, przed którym nie da się obronić, jednak podstawową broń Oskórowanych stanowi ich przerażający wizerunek

Wierne Tarczy Rodu Tully zapewniają sztandarowi Rodu Stark najlepsze pancerze i nieugiętą obronę na polu bitwy. Potrafią zatrzymać nawet najbardziej zdeterminowane natarcia: wiele bitew zostało wygranych dzięki temu, że nie dali się wyprzeć i potrafili utrzymać kluczowe pozycje. Może nie są tak szybcy jak jednostki ofensywne, ale często to właśnie oni tworzą linię, za którą chronią się jednostki szturmowe wracające z udanego wypadu na wroga. 

Nocna Straż chętnie przyjmie każdego i wszystkich, aby wzmocnić swoje szeregi. Są czujnymi obrońcami Muru, chroniącymi Westeros przed terrorem, który kryje się dalej na północ. Bitwy przeciwko tym okropnościom szybko eliminują każdego, kto nie nadaje się do noszenia czerni. Długo na murze przetrwać mogą tylko najwytrwalsi i najsprytniejsi. Ci doświadczeni wojownicy są często przydzielani do mniej doświadczonych jednostek, dzieląc się swoją wiedzą, i wzmacniając ich odwagę swoją obecnością.

Choć są ludźmi morza, Żelaźni nie boją się utonięcia – bez lęku zakładają lekkie łuskowe zbroje, zapewniające im świetną ochronę bez ograniczania mobilności. Ich Łucznicy rekrutowani są często z szeregów Łupieżców, dzięki czemu walczą oni wręcz znacznie lepiej, niż większość innych strzelców. Należy jednak pamiętać, że Żelaźni Łucznicy nie są jednostką szturmową i powinno się ich chronić przed bezpośrednimi atakami.

Myśliwi, tropiciele i leśniczy z surowej Północy często służą swoim lordom w rozmaitych formacjach wojskowych – kiedy Wilkor rusza na wojnę, zabiera ze sobą więcej wyszkolonych łuczników niż pozostali. Choć mało skuteczni na bliskich zasięgach i łatwi do wycięcia w pień w walce wręcz lub kawaleryjskiej szarży, z oddali łucznicy Rodu Stark są w stanie unicestwić każdego przeciwnika.

Ziemie Westeros zbyt dobrze znają czas miecza i topora. Zbyt dużo krwi zostało na nich przelane w ostatnich latach. W takich właśnie niespokojnych czasach są ludzie którzy nie chcą podporządkować się jednemu władcy. Zamiast tego starają się osiągnąć własne cele, marzenia – czy po prostu chcą zarobić. I nawet tacy bohaterowie, o często wątpliwej motywacji, mogą efektywnie wpływać na pole bitwy.

Jakby olbrzymy walczące w szeregach wroga nie były wystarczająco przerażające, wrogowie Wolnego Ludu muszą stawić czoła także  gigantom stojącym z tyłu i miotającym włóczniami wielkości pni drzew. Ich broń jest prymitywna jak na południowe standardy, ale nie trzeba wiele finezji, by ciskać drewnianymi drzewcami grubości tułowia dużego mężczyzny. Te potężne stworzenia są w stanie zniszczyć nawet ciężko opancerzone jednostki, ale mają trudności z obroną przed wrogami, którzy podejdą zbyt blisko. Uważni dowódcy Wolnych Ludzi muszą ich dobrze strzec i trzymać z daleka od wrogiej kawalerii lub szybko poruszających się sił szturmowych.

Kosztownie uzbrojeni, drogo opancerzeni i wyszkoleni do granic perfekcji, Rycerze z Casterly Rock zapewniają sztandarowi z Lwem niezrównaną szybkość i mistrzostwo w zadawaniu śmierci. Bardzo niewielu wrogów jest dostatecznie wyposażonych, aby oprzeć się szarży tych ciężko opancerzonych kolosów, a jeszcze bardziej nieliczni potrafią dorównać im szybkością. Choć zdeterminowana i karna piechota jest w stanie wciągnąć ich w bagno walki wręcz, żaden dowódca będzie zbyt długo pozwalał na takie marnowanie ich morderczego potencjału. 

Przyzwyczajona do walk z wrogami nie z tego świata i grozą zza Muru, Nocna Straż ma w swoich szeregach więcej zahartowanych weteranów niż jakikolwiek Wielki Ród z południa Westeros. Ci ludzie są w stanie patrzeć prosto w oczy nawet największym niebezpieczeństwom bez jednego mrugnięcia. Ze sprzętem oblężniczym i ciężką bronią, wykutą przez ich najlepszych Budowniczych są w stanie zadać każdemu wrogowi olbrzymie straty i pozostać niezachwianym podczas równie silnych kontrataków. Noc może być mroczna i pełna strachów, ale Zaprzysiężeni Bracia są gotowi stawić im czoła.

Potężny zamek na Casterly Rock to nie tylko symbol dominacji Rodu Lannister – to także niezdobyta forteca strzegąca Lannisportu. Jego strażnicy, Gwardia Honorowa Casterly Rock, są uosobieniem niezłomnej potęgi Lannisterów. Zakuci w najlepsze zbroje płytowe, jakie tylko można kupić za złoto, są szkoleni do szybkiej i stanowczej odpowiedzi na wszelkiego rodzaju lokalne zagrożenia. Na polu walki nie zwykli się cofać – zamiast tego czekają, aż przeciwnik odsłoni się i ukaże swoje słabości, po czym bezlitośnie je wykorzystują.

Ród Lannister zrobi wszystko co w jego mocy (a szczególnie w mocy jego głębokiej sakiewki) by utrzymać się na Żelaznym Tronie. Skarbce zostały otwarte zaś werbownicy ściągają najlepszych z najlepszych aby przewodzili rodowym wojskom. Ci weterani służą swoim wieloletnim doświadczeniem, latami treningów i zwykłą przebiegłością rzadko spotykanymi wśród typowych żołdaków. Dzięki ich obecności zwykły oddział może zamienić się w elitarną jednostkę siejącą postrach na polu bitwy.