Podczas gdy prawie wszyscy w Westeros nazywają ich Dzikimi, mieszkańcy arktycznych lasów i tundry na północ od Muru mówią o sobie po prostu Wolni Ludzie. Choć mogą sprawiać wrażenie niezdyscyplinowanego motłochu, dzięki sprytowi i zaskakującym manewrom Wolni Ludzie potrafią wygrywać starcia ze znacznie lepiej uzbrojonymi i wyszkolonymi wojskami. Dodatkowo sprzymierzyli się z olbrzymami z dalekiej północy, z których każdy sam stanowi jednoosobową armię. Lekceważenie Wolnych Ludzi na polu walki to bardzo krótka droga do własnego grobu.

Cechą często niedocenianą na wojnie jest elastyczność. Jasne, armia potrzebuje swoich specjalistów. Ci, którzy potrafią poprowadzić szarżę lub powstrzymać atak, ale Jednostka, która może zrobić wszystko, jest bezcenna, gdy znajduje się w centrum stracia. Wielkie topory Umberów są zaciekle lojalni wobec Starków. Łączą mobilność, obronę i przerażającą broń, co czyni ich jedną z najbardziej wszechstronnych i zabójczych sił w grze. Wielu bardziej tradycyjnych dowódców okaże się nieprzygotowanych na taktykę Wielkich Toporów, a im dłużej trwa bitwa… tym stają się silniejsi.

Podstawowym zadaniem Budowniczych jest utrzymanie Muru i innych fortyfikacji w dobrym stanie technicznym, wytwarzają oni także broń i zbroje dla wszystkich wojsk Nocnej Straży. Dlatego też na polu bitwy nigdy nie znajdziemy ich na pierwszej linii.

Nie są stworzeni do długotrwałej walki wręcz, ale rzadko znajdują się w takich sytuacjach. Znakiem  rozpoznawczym Lekkiej Jazdy rodu Stark jest nieograniczona mobilność – lekko opancerzeni jeźdźcy i pozbawione zbroi wierzchowce są wybierani i szkoleni dla szybkości i opanowania. Choć podobnie jak lekka piechota są wrażliwi na strzały, uznają łuczników za swoje ulubione ofiary. Potrafią z łatwością zniszczyć ich każdą formację, nieopatrznie pozostawioną bez wsparcia. 

Kosztownie uzbrojeni, drogo opancerzeni i wyszkoleni do granic perfekcji, Rycerze z Casterly Rock zapewniają sztandarowi z Lwem niezrównaną szybkość i mistrzostwo w zadawaniu śmierci. Bardzo niewielu wrogów jest dostatecznie wyposażonych, aby oprzeć się szarży tych ciężko opancerzonych kolosów, a jeszcze bardziej nieliczni potrafią dorównać im szybkością. Choć zdeterminowana i karna piechota jest w stanie wciągnąć ich w bagno walki wręcz, żaden dowódca będzie zbyt długo pozwalał na takie marnowanie ich morderczego potencjału. 

W teorii mieszkańcy Żelaznych Wysp powinni klękać przed tym, kto w danym momencie zasiada na Żelaznym Tronie. W praktyce jednak wykorzystują oni chaos panujący w Westeros na łupienie jego wybrzeży i flot handlowych wszelkich bander z nieznaną wcześniej zajadłością i determinacją.

Ci dumni strażnicy kolebki potęgi Rodu Lannister są opancerzeni i uzbrojeni równie dobrze (jeśli nie lepiej), co wiele frontowych oddziałów walczących podczas Wojny Pięciu Królów. Należy jednak pamiętać, że nie jest to regularne wojsko – nie sprawdzą się w awangardzie i nie ustoją podczas kawaleryjskiej szarży. Jednak w dużej liczbie i z odpowiednim zapleczem mogą być niebezpieczną i efektywną jednostką wsparcia.

Niezdyscyplinowani i obdarci, Poborowi Nocnej Straży to nierzadko zupełne dno społeczeństw Westeros. Mimo że Straż stara się zapewniać świeżym rekrutom choć trochę ćwiczeń, niekiedy sytuacja na Murze wymaga, aby każdy dostępny człowiek chwycił za jakieś ostrze i brał się za robotę.

Opłacając na tydzień Derwisza Wron Burzy otrzymujesz  zahartowanego, doświadczonego harcownika, który dzięki wysokiej mobilności i umiarkowanemu opancerzeniu będzie świetnie się sprawdzał w uderzeniach na odsłonięte pozycje wroga – ale tylko przez tydzień. Niesławna lojalność Wron Burzy tylko wobec złota to coś, co dotyczy także ich najlepiej wyszkolonych żołnierzy. Jednak ci, którzy zdecydowali się na ich zatrudnienie, rzadko narzekają – Derwisze słyną z miażdżących uderzeń na wroga i szybkiego odskakiwania, zanim oszołomiony przeciwnik zdąży wyprowadzić kontratak.

Po drugiej stronie Wąskiego Morza, Daenerys Targaryen stoi na czele swojego khalasaru jako Khaleesi Wielkiego Morza Traw. Jej wpływy i umiejętności uczyniły ją jedną z najpotężniejszych kobiet na świecie. Żadna inna armia nie może się poszczycić większą ilością jednostek świetnie wyszkolonej kawalerii, rozwijającej dodatkowo skrzydła na polu bitwy dzięki inspirującemu przywództwu Khala Drogo. Ser Jorah Mormont, wygnany z Westeros lord również zaoferował swoje ostrze sprawie, o którą walczy Daenerys. A Ilyrio Mopatis potrafi przechylać szale na wadze zmagań zarówno dosypując nieco złota, jak i za pomocą subtelnych gróźb… zrobić głupi dowódca.

Ziemie na północ od Muru są zamarzniętym pustkowiem, ale wiele ludów żyje tam mimo niesprzyjających warunków.. Klan Morsa, wyznawcy zimnych bogów, jest jedną z takich grup. Gdy Wolni Ludzie podążają na południe, w poszukiwaniu przyjaźniejszy terenów, które mogliby nazwać domem, ci niezłomni wojownicy dołączają do nich. Do polowania na zamarzniętych pustkowiach używają masywnych harpunów, których wyważone ostrza równie dobrze sprawdzają się przebijając dziką zwierzynę, jak i zbroję wroga. Nieprzewidywalni jak bestie z którymi zwykli walczyć, łowcy uderzają szybko i brutalnie na szeregi przeciwnika.

Ciężko opancerzeni i uzbrojeni, Kawalerzyści Rodu Tullych słyną z błyskawicznych, miażdżących szarż, roznoszących w pył szeregi nawet umocnionego wroga. Samo tylko zagrożenie zbliżającą się szarżą zmusza wrogich dowódców do nerwowych reakcji – Kawalerzyści Tullych potrafią zmieniać sytuację na polu bitwy nawet nie wchodząc w warcie z jednostkami nieprzyjaciela!

Jakby olbrzymy walczące w szeregach wroga nie były wystarczająco przerażające, wrogowie Wolnego Ludu muszą stawić czoła także  gigantom stojącym z tyłu i miotającym włóczniami wielkości pni drzew. Ich broń jest prymitywna jak na południowe standardy, ale nie trzeba wiele finezji, by ciskać drewnianymi drzewcami grubości tułowia dużego mężczyzny. Te potężne stworzenia są w stanie zniszczyć nawet ciężko opancerzone jednostki, ale mają trudności z obroną przed wrogami, którzy podejdą zbyt blisko. Uważni dowódcy Wolnych Ludzi muszą ich dobrze strzec i trzymać z daleka od wrogiej kawalerii lub szybko poruszających się sił szturmowych.

Wojna Pięciu Królów rozpoczyna się krwawo, gdy Wierne Miecze Starków ścierają się z ciężkozbrojnymi zastępami Lannisterów. Po stronie Rodu Stark są liczby i
niezachwiana lojalność, nawet w obliczu topniejących szans na zwycięstwo. Jednakże armia Rodu Lannister to zdyscyplinowane wojsko, wyposażone w najlepszą broń
i zbroje, jakie tylko można kupić za pieniądze. To będzie bolesna próba dla Lwa i Wilkora, gdy wierność i gniew spotkają się z zimną stalą i bezwzględnością.

Mogą być szlachetnie urodzeni, mogli również wywalczyć sobie szlachectwo mimo plebejskiego pochodzenia. Niezależnie od tego, wszyscy Synowie Wojownika wywodzą się ze stanu rycerskiego i swoje umiejętności oraz doświadczenie oddali na usługi Siedmiu.

Wraz z wstąpieniem Joffrey’a Baratheona na Żelazny Tron Ród Lannister obłął kontrolę nad King’s Landing i okolicznymi krainami. Ich ambicją (wielkością dorównującą tylko ich fortunie) jest ostateczną legimtymizacja ich roszczeń wobec tronu. Królowa Cersei i Tommen roztaczają swoje wpływy wśród dworu, podczas gdy na polach bitew, jej brat Jamie wciąż działa na chwałę Lannisterów pomimo swojego zniewolenia. Ser Kevan Lannister ciężko pracuje wspierając dążenia swojej siostrzenicy podczas gdy zaufani sojusznicy jak Góra Która Jeździ, Ser Addam Marbrand, Qyburn, i Ser Robert Strong utrzymują wiernych poddanych w ryzach