Wolni Ludzie są często przedstawiani jako dzikusy przez tych, którzy mieszkają dalej na południe. W wielu przypadkach taka ocena jest błędna. Podczas gdy Wolni Ludzie nie są przywiązani do cywilizacji, nie są zwykłymi dzikusami. Jednak mieszkańcy jaskiń… są po prostu dzikusami.

Choć poszczególne gałęzie Rodu Baratheon są ze sobą skłócone, wszystkie wciąż korzystają z tej samej doktryny wojennej i systemu szkolenia, które służyły ich zjednoczonemu domowi na długo przed Wojną Pięciu Królów. Gwardziści Baratheonów noszą pełne zbroje płytowe, ciężkie tarcze i charakterystyczne dla rodu Krain Burzy młoty bojowe. Wytrzymali i nieugięci, sprawdzają się dobrze jako środek wojsk lub ich straż przednia. Należy jednak pamiętać, że słabą stroną Gwardzistów Baratheonów jest ich niska mobilność.

Choć szeregi słynnej Książęcej Straży Słonecznej Włóczni nie są liczne, powszechnie jest ona uważana a jedną z najlepiej wyszkolonych formacji w całym Westeros. Wojownicy ci potrafią sprawnie dostosowywać swój styl walki zarówno do manewrów zaczepnych, jak i obronnych. Choć noszą cięższe zbroje, niż większość wojsk Rodu Martell, ich znakomite przygotowanie kondycyjne pozwala im dotrzymywać kroku lżejszym jednostkom. W siłach Martellów nie ma innych oddziałów, które lepiej by się sprawdziły jako twardy rdzeń formacji.

Choć według westeroskich standardów powinni być uznawani za lekką piechotę, Pikinierzy Nieskalanych  walczą w zwartych formacjach według zasad nakreślonych jeszcze w czasach Starego Imperium Ghis. Uformowanej przez Nieskalanych falangi połączonych tarcz nie jest w stanie rozerwać nawet kawaleryjska szarża, a oddziały piechoty będą miały ogromne problemy z przedarciem się przez ścianę długich pik. Praktycznie nie da się ich wziąć z zaskoczenia, jednak rozważny dowódca powinien chronić ich przed okrążeniem.

Wrona Burzy zawsze pozostanie Wroną Burzy, niezależnie od tego, czy dzierży miecz, łuk, czy oba. W ich umysłach złoto zajmuje najważniejsze miejsce – za garść monet więcej ci najemnicy zdolni są do największych poświęceń. Łucznicy Wron Burzy ze swoimi długimi łukami refleksyjnymi świetnie sprawdzają się w walce na daleki dystans. Choć za pomocą swoich krótkich mieczy są w stanie obronić się przed atakami słabszych lub nadwątlonych oddziałów przeciwnika, walka wręcz nie jest ich domeną. Przewidujący dowódca powinien więc trzymać ich z dala od wrogiej kawalerii i nie ustawiać ich na flankach, gdzie będą narażeni na ataki oskrzydlające.

Ziemie na północ od Muru są zamarzniętym pustkowiem, ale wiele ludów żyje tam mimo niesprzyjających warunków.. Klan Morsa, wyznawcy zimnych bogów, jest jedną z takich grup. Gdy Wolni Ludzie podążają na południe, w poszukiwaniu przyjaźniejszy terenów, które mogliby nazwać domem, ci niezłomni wojownicy dołączają do nich. Do polowania na zamarzniętych pustkowiach używają masywnych harpunów, których wyważone ostrza równie dobrze sprawdzają się przebijając dziką zwierzynę, jak i zbroję wroga. Nieprzewidywalni jak bestie z którymi zwykli walczyć, łowcy uderzają szybko i brutalnie na szeregi przeciwnika.

Wierne Miecze są fundamentem, na którym dowódcy Rodu Stark budują swoje strategie. Odważni, wyszkoleni i ślepo lojalni wobec sztandaru z Wilkorem, Wierne Miecze prędzej dadzą się wyciąć do nogi, niż opuszczą braci na polu bitwy. Choć może nie są tak dobrze uzbrojeni i wyposażeni jak wojska bogatszych rodów, dobrze wiedzą, że to nie złoto czyni wojownika.

Derwisze Słonecznej Włóczni podnoszą mobilność, będącą doktryną Rodu Martell, do rangi sztuki. Ich rygorystyczne wyszkolenie umożliwia im przeprowadzanie szybkich, mocnych ataków i równie sprawnych odskoków, aby wyprowadzić kolejny cios lub wybrać inny, bardziej obiecujący cel. Zaskakiwani w ten sposób wrogowi są często tak oszołomieni szumem wirujących, tańczących ostrzy, że nie są w stanie odpowiednio kontratakować. Należy jednak pamiętać, o tym, że choć Derwisze dobrze sprawdzają się w walce wręcz, powinno się utrzymywać ich w ciągłym ruchu.

Podstawowe oddziały Rodu Boltonów, włócznicy, są wyszkoleni zgodnie filozofią walki, polegającą na wywoływaniu strachu i paniki w szeregach wroga przy każdej nadarzającej się okazji. Choć nie są ciężko uzbrojeni ani opancerzeni, wciąż stanowią przerażającą jednostkę na polu bitwy.

Bogactwo Lannisterów jest powszechnie znane na całym świecie, a w jego blasku ogrzewa się nawet najbardziej szeregowe wojsko. Siły Rodu Lannister dysponują przewagą na polu walki dzięki mocnym pancerzom, ciężkim stalowym tarczom i poczuciu niezniszczalności, jakie im to wszystko daje. Większość wrogów Rodu Lannister okazuje się niezdolna do zrobienia nawet najmniejszego wyłomu w tak zwartych szeregach. 

Jeden z najpotężniejszych Zmiennoskórych za Murem, Varamyr Sześć Skór potrafi kontrolować śnieżnego niedźwiedzia, trzy wilki, cieniokota i orła jednocześnie. Podczas bitwy przeprowadza całe serie skoordynowanych ataków swoimi bestiami, siedząc okrakiem na niedźwiedzim grzbiecie. Nic nie ukryje się przed bystrym okiem jego orła, podobnie jak nic nie ucieknie przed cierpliwymi podchodami jego cieniokota. Każda próba  bezpośredniego ataku na Varamyra wiąże się z ryzykiem rozerwania na strzępy. Oczywiście jego pupili można zabić, ale Varamyr zawsze znajdzie kolejnych.

Nigdy nie tracąc swojego ekstrawaganckiego stylu, kawaleria Krwawych Komediantów rusza do bitwy na Zebroniach. Te niezwykłe bestie pochodzą z Essos, gdzie udało się wyhodować krzyżówkę koni z pasiastymi stworzeniami.

Nie dajcie się zwieść ich ekstrawaganckiemu wyglądowi – Krwawi Komedianci to mordercza banda najemników. Słyną ze skrajnego okrucieństwa, uznawanego za przesadzone i zbyteczne nawet przez ich kolegów po fachu. Pozostają lojalni tylko wobec złota, ale jeśli jesteś w stanie zapłacić ich cenę, stawią się na polu walki i wypełnią każdą powierzoną im misję.

Złota Kompania, najbardziej niezawodna najemnicza formacja z Wolnych Miast, oferuje usługi różnych rodzajów wojsk. Jednym z nich są Kusznicy. Ci niezawodni strzelcy o sokolim wzroku nigdy nie marnują nawet jednego bełtu – twardo czekają, aż wrogowie znajdą się w odpowiednim zasięgu i dopiero wtedy wypuszczają swoje pociski. Na krótkich dystansach ich bełty bez trudu przebijają wrogie pancerze – ktoś, kto potrzebuje wsparcia zasięgowego dla swoich wojsk, może ubić dobry interes, zatrudniając ich.

Podczas gdy prawie wszyscy w Westeros nazywają ich Dzikimi, mieszkańcy arktycznych lasów i tundry na północ od Muru mówią o sobie po prostu Wolni Ludzie. Choć mogą sprawiać wrażenie niezdyscyplinowanego motłochu, dzięki sprytowi i zaskakującym manewrom Wolni Ludzie potrafią wygrywać starcia ze znacznie lepiej uzbrojonymi i wyszkolonymi wojskami. Dodatkowo sprzymierzyli się z olbrzymami z dalekiej północy, z których każdy sam stanowi jednoosobową armię. Lekceważenie Wolnych Ludzi na polu walki to bardzo krótka droga do własnego grobu.

Piaskowi Harcownicy Martellów swoją rodową doktrynę wysokiej mobilności przekładają na zabójczy taniec z ostrzami i łukami. Dzięki lekkim pancerzom zachowują niezwykłą szybkość, której dorównać mogą tylko najsprawniejsze wrogie jednostki. Ich doskonałe wyszkolenie pozwala im skutecznie atakować w stylu „uderz i zniknij”, zasypując jednocześnie przeciwników deszczem strzał. Jeśli jednak ugrzęzną w przedłużającej się walce wręcz, będą radzić sobie podobnie, jak inne lekkie jednostki – rozsądny dowódca powinien wysłać im odsiecz tak szybko, jak to tylko możliwe.