Opłacając na tydzień Derwisza Wron Burzy otrzymujesz  zahartowanego, doświadczonego harcownika, który dzięki wysokiej mobilności i umiarkowanemu opancerzeniu będzie świetnie się sprawdzał w uderzeniach na odsłonięte pozycje wroga – ale tylko przez tydzień. Niesławna lojalność Wron Burzy tylko wobec złota to coś, co dotyczy także ich najlepiej wyszkolonych żołnierzy. Jednak ci, którzy zdecydowali się na ich zatrudnienie, rzadko narzekają – Derwisze słyną z miażdżących uderzeń na wroga i szybkiego odskakiwania, zanim oszołomiony przeciwnik zdąży wyprowadzić kontratak.

Wyspiarskich Tropicieli nikt o zdrowych zmysłach nie nazwałby nigdy jednostką frontową. Lekko uzbrojeni i tak samo opancerzeni, nie stanowią większego wyzwania w otwartych starciach.

Rogaci Rycerze to elita wojsk Baratheonów – znakiem rozpoznawczym tych  szlachetnie urodzonych, zasłużonych dla swojego rodu wojowników są charakterystyczne hełmy z jelenim porożem. Rogaci Rycerze noszą ciężkie zbroje płytowe, jakością dorównujące wyrobom najlepszych płatnerzy Lannisterów, a ich potężne dwuręczne młoty bojowe rozbijają pancerze i miażdżą kości z podobną  łatwością. Nawet w okrążeniu, Rogaci Rycerze zawsze prezentują niewzruszoną siłę i hart ducha.

Celem Wolnych Ludzi nie jest umieszczenie ich reprezentanta na Żelaznym Tronie. Choć pewnie wykorzystaliby okazję, gdyby ta się nadarzyła. Dla nich zwycięstwo oznacza prawo do życia tak jak południowcy, z własną żyzną ziemią i prawem do niej. Z tej zbieraniny plemion wyłonili się bohaterowie, gotowi poprowadzić lud zza Muru i utworzyć jedną armię.

Wojna Pięciu Królów staje się osobistą sprawą braci Baratheonów, Stannisa i Renly`ego, z których każdy rości sobie prawo do Żelaznego Tronu. Standardowa doktryna wojenna Baratheonów zakłada użycie jak najgrubszych pancerzy, również dla jednostek, które powinny zachowywać szybkość na polu bitwy. Ale „powolny” znaczy też „twardy do zgryzienia” – nawet harcownicy Baratheonów dzięki swoim zbrojom potrafią dotrzymywać pola znacznie cięższym jednostkom. Blisko centrum wydarzeń starają się pozostawać zarówno Lady ShyraErrol, jak i Ser AlesterFlorent – każde pracują dla obu stron w zależności od tego, z której aktualnie wieje wiatr. Czas, w którym Baratheonowie maszerują na wojnę to czas odważnych żądań i jeszcze odważniejszych działań.

Podczas gdy prawie wszyscy w Westeros nazywają ich Dzikimi, mieszkańcy arktycznych lasów i tundry na północ od Muru mówią o sobie po prostu Wolni Ludzie. Choć mogą sprawiać wrażenie niezdyscyplinowanego motłochu, dzięki sprytowi i zaskakującym manewrom Wolni Ludzie potrafią wygrywać starcia ze znacznie lepiej uzbrojonymi i wyszkolonymi wojskami. Dodatkowo sprzymierzyli się z olbrzymami z dalekiej północy, z których każdy sam stanowi jednoosobową armię. Lekceważenie Wolnych Ludzi na polu walki to bardzo krótka droga do własnego grobu.

Myśliwi, tropiciele i leśniczy z surowej Północy często służą swoim lordom w rozmaitych formacjach wojskowych – kiedy Wilkor rusza na wojnę, zabiera ze sobą więcej wyszkolonych łuczników niż pozostali. Choć mało skuteczni na bliskich zasięgach i łatwi do wycięcia w pień w walce wręcz lub kawaleryjskiej szarży, z oddali łucznicy Rodu Stark są w stanie unicestwić każdego przeciwnika.

W teorii mieszkańcy Żelaznych Wysp powinni klękać przed tym, kto w danym momencie zasiada na Żelaznym Tronie. W praktyce jednak wykorzystują oni chaos panujący w Westeros na łupienie jego wybrzeży i flot handlowych wszelkich bander z nieznaną wcześniej zajadłością i determinacją.

Liczba plemion żyjących na północ od Muru do dziś pozostaje nieznana. Żyjący tam twardzi i wytrzymali ludzie często formują mniejsze lub większe wyprawy na południe, szukając bardziej przyjaznych terenów na których mogliby spróbować się osiedlić. Niestety, stoi to w bezpośrednim konflikcie z interesami tych którzy już tam żyją.

Złota Kompania, najbardziej niezawodna najemnicza formacja z Wolnych Miast, oferuje usługi różnych rodzajów wojsk. Jednym z nich są Kusznicy. Ci niezawodni strzelcy o sokolim wzroku nigdy nie marnują nawet jednego bełtu – twardo czekają, aż wrogowie znajdą się w odpowiednim zasięgu i dopiero wtedy wypuszczają swoje pociski. Na krótkich dystansach ich bełty bez trudu przebijają wrogie pancerze – ktoś, kto potrzebuje wsparcia zasięgowego dla swoich wojsk, może ubić dobry interes, zatrudniając ich.

Grabież i plądrowanie to podstawowa motywacja przyświecająca Żelaznym Ludziom w Wojnie Pięciu Królów. Niech inne rody biją się o Żelazny Tron, jeśli mają na to ochotę. Greyjoyowie mają mnóstwo wybrzeży do najechania, skarbów do zrabowania, brańców do zakucia w kajdany. Żelaźni Łowcy celują w nękaniu wrogich oddziałów swoimi długimi, ząbkowanymi pikami i zarzucanymi sieciami. Choć są tylko lekko opancerzeni i dość prymitywnie uzbrojeni, sporo nadrabiają swoim sprytem i licznymi brudnymi sztuczkami.

Wyspecjalizowane zespoły Budowniczych Nocnej Straży są w stanie konstruować mobilne Miotacze Kamieni bezpośrednio na polu walki. Machin tych nie powinno się nazywać katapultami, gdyż są one znacznie mniejsze i w przeciwieństwie do nich potrafią miotać tylko kamienie. Zasada ich działania jest jednak podobna. Dobrze wyszkolona załoga Miotacza Kamieni potrafi wyrzucać zabójcze pociski w sam środek wrogich formacji. Nawet najcięższa piechota pozostaje bezbronna wobec lecącego z nieba gradu wielkich kamieni.

Weterani to absolutna elita, jeśli chodzi o legendarne umiejętności jeździeckie Dothraków. Biegli zarówno w posługiwaniu się ostrzem, jak i łukiem, Weterani zmiękczają najpierw swoje ofiary strzałami z dystansu. Dopiero potem ruszają do brutalnej szarzy, siekąc na lewo i prawo swoimi ostrymi jak brzytwy arakhami. Dothracka sztukę jazdy konnej Weterani doprowadzają do perfekcji – jeźdźcy i wierzchowce, jakby zespoleni ze sobą, potrafią poruszać się z doskonała precyzja w środku nawet najbardziej zaciekłej bitwy.

Białe niedźwiedzie z głębi krain za Murem są niezwykle potężne, nawet w porównaniu do najokazalszych egzemplarzy niedźwiedziego gatunku. Stojąc, osiągają wzrost dwóch mężczyzn, a potworna siła umożliwia im kruszenie skał i rozrywanie stali. Tylko Dzicy mogli wpaść na tak szalony pomysł, by okiełznać te bestie i na ich grzbietach ruszać do bitwy. Jako „kawaleria” Niedźwiedzi Jeźdźcy z Mroźnego Brzegu są dość powolni i ociężali. Ale podczas gdy konno możesz co najwyżej stratować przeciwnika, niedźwiedź potrafi również gryźć, rozszarpywać i miażdżyć – nawet mężczyzna w pełnej, płytowej zbroi jest dla niego jedynie igraszką.

Okrucieństwo i sadyzm wykazywane przez Ród Boltonów nie są zarezerwowane wyłącznie dla ich wrogów.  Dowódcy ich oddziałów mogą być równie surowi dla swoich podwładnych, co dla pojmanych żołnierzy. Walton Nagolennik, Grabarz i Skwaszony Alyn mają swoje własne formy okrucieństwa, które stosują wobec innych.

Nocna Straż znana jest z legendarnych postaci już od momentu jej powstania.  Benjen Stark jest prawdopodobnie najbardziej utalentowanym Zwiadowcą swoich czasów i zdolnym dowódcą, który jest w stanie poprowadzić do boju duże siły. Tajemniczy i śmiertelnie niebezpieczny Zimnoręki doskonale czuje się walcząc zarówno pieszo, jak i konno. Samwell „Zabójca” Tarly, chociaż nie jest klasycznym wzorem waleczności, to jednak chwyci za ostrze w obronie swojej młodej ukochanej, Gilly.