Niesławni Żelaźni Łupieżcy są dobrze znani wzdłuż wybrzeży wszystkich Siedmiu Królestw jako piraci i rabusie. Ich znakiem rozpoznawczym są długie łodzie o charakterystycznych żaglach, budzących grozę w sercu każdego, ktokolwiek dostrzeże je na horyzoncie. Choć są żeglarzami z krwi i kości, na pokładach swoich statków nie boją się nosić lekkich kolczug, których ludzie morza zazwyczaj unikają. Specjalizują się w szybkich wypadach i nie utrzymają pola w obliczu szturmu dużych sił wroga – dowódcy powinni trzymać ich z dala od głównej linii frontu.

Na północ od Muru konie wciąż stanowią dość rzadki widok, przez co przejazd Straży Przedniej Harmy Psiego Łba to dla Wolnych Ludzi inspirujące przeżycie. W porównaniu do swoich południowych odpowiedników, ci jeźdźcy są bardzo lekko opancerzeni i prymitywnie uzbrojeni. Jednak w armiach Wolnych Ludzi są czymś więcej, niż tylko hałastrą na koniach – pełnią w nich funkcje zwiadowców i szybkich oddziałów uderzeniowych. Ich największa słabość, brak opancerzenia, przeradza się tu w ich największą zaletę – szybkość.

Mosiężne Bestie, oddziały utworzone przez Daenerys Targaryen, patrolują ulice Mereen, jednego z wielkich Miast Niewolniczych. Ich nazwa pochodzi od mosiężnych masek, wykutych na kształt pysków gigantycznych kotów, jaszczurów czy niedźwiedzi. Ich sformowanie pomogło odciążyć Nieskalanych, którzy podczas patroli byli często celami skrytobójczych ataków. Bestie nie znają uczucia strachu – w wąskich ulicach i ciasnych zaułkach szarżują na wrogów, by wyciąć ich w pień w walce wręcz.

Wyspiarskie Błotne Diabły zastawiają w tym terenie najkrwawsze i okryte złą sławą w całym Westeros zasadzki. Wasale rodu Reedów, są biegli w wtapianiu się w bagnisty teren a ich lekkie zbroje chronią nie tylko przed orężem wroga lecz również utonięciem w bagnie.

Choć są zdolni do przeprowadzania skutecznych ataków, Halabardnicy Lannisterów specjalizują się w działaniach i formacjach defensywnych. Wrogowie powinni zastanowić się dwa razy przed przypuszczeniem szarży na  ich umocnione pozycje. Halabardnicy powinni szczególnie uważać na manewry oskrzydlające oraz ataki dystansowe. Jednak gdy są odpowiednio dowodzeni, zabójcze ostrza ich halabard nie przepuszczą nikogo i niczego. 

Na dworze Stannisa Baratheona Ludzi Królowej określa się tym mianem nie ze względu na ich szczególne oddanie Królowej Selyse, ale z powodu ich konwersji na wiarę w R`hllora (choć niektórzy spekulują, że najbardziej lojalni są wobec Czerwonej Kapłanki Melisandre). Ludzie Królowej to ciężko opancerzone, elitarne oddziały liniowe, zdolne do stępienia niemal każdego wrogiego szturmu. Choć cechuje ich tradycyjna dla ciężkiej piechoty powolność, niewiele oddziałów nada się lepiej do utrzymania środka pola bitwy.

W dalekim Essos, królowa Daenerys Targaryen rządzi dworem pełnym intryg i politycznych knowań. Lecz pomimo, tych podziałów jej poddani są gotowi stanąć zjednoczeni przeciwko wrogom smoczej królowej. Dzięki doradcom i asystentom pokroju Mirri Maz Duur, Hizdahr Zo Loraq, młodziutkiej skryby Missandei, czy tajemniczej Quaithe, ród smoka szerzy zamęt i niepokoje za liniami wroga. W tym czasie dowódcy tacy jak Marselen czy Skahaz utrzymują żelaznę dyscyplinę jej wojsk, zarówno własnym wzorem jak i trzaskiem bicza.

Wierne Tarczy Rodu Tully zapewniają sztandarowi Rodu Stark najlepsze pancerze i nieugiętą obronę na polu bitwy. Potrafią zatrzymać nawet najbardziej zdeterminowane natarcia: wiele bitew zostało wygranych dzięki temu, że nie dali się wyprzeć i potrafili utrzymać kluczowe pozycje. Może nie są tak szybcy jak jednostki ofensywne, ale często to właśnie oni tworzą linię, za którą chronią się jednostki szturmowe wracające z udanego wypadu na wroga. 

Starfall to rodowy zamek Domu Dayne, najsilniejszego wasala służącego Rodowi Martellów. Są oni dobrze znani ze swojego doświadczenia w sztukach jeździeckich, dostarczając wiele jednostek kawalerii dla rodu Martellów. Jedną z nich są zagony lekkiej kawalerii. Oddziały te specjalizują się w nękaniu tyłów wroga, dalekich rajdach oraz misjach rozpoznawczych. Nieobce są im również sztuki medyczne, potrafią więc pomóc przy opatrywaniu rannych. Jak większość lekkiej kawalerii, ci jeźdźcy Starfall koncentrują się na taktyce „uderz i uciekaj”, starając się uniknąć przedłużającej się walki.Ich fioletowe szaty są mile widzianym znakiem w pustynnym słońcu dla sojuszników Rodu Martell.

Celem Wolnych Ludzi nie jest umieszczenie ich reprezentanta na Żelaznym Tronie. Choć pewnie wykorzystaliby okazję, gdyby ta się nadarzyła. Dla nich zwycięstwo oznacza prawo do życia tak jak południowcy, z własną żyzną ziemią i prawem do niej. Z tej zbieraniny plemion wyłonili się bohaterowie, gotowi poprowadzić lud zza Muru i utworzyć jedną armię.

W burzliwym świecie Westeros jest wiele dusz, które nie są już lojalne wobec żadnego konkretnego domu. Wszystkie te rzucone przez wojenną zawieruchę postacie mają swoje własne powody dla takiej izolacji.

Choć są ludźmi morza, Żelaźni nie boją się utonięcia – bez lęku zakładają lekkie łuskowe zbroje, zapewniające im świetną ochronę bez ograniczania mobilności. Ich Łucznicy rekrutowani są często z szeregów Łupieżców, dzięki czemu walczą oni wręcz znacznie lepiej, niż większość innych strzelców. Należy jednak pamiętać, że Żelaźni Łucznicy nie są jednostką szturmową i powinno się ich chronić przed bezpośrednimi atakami.

Białe niedźwiedzie z głębi krain za Murem są niezwykle potężne, nawet w porównaniu do najokazalszych egzemplarzy niedźwiedziego gatunku. Stojąc, osiągają wzrost dwóch mężczyzn, a potworna siła umożliwia im kruszenie skał i rozrywanie stali. Tylko Dzicy mogli wpaść na tak szalony pomysł, by okiełznać te bestie i na ich grzbietach ruszać do bitwy. Jako „kawaleria” Niedźwiedzi Jeźdźcy z Mroźnego Brzegu są dość powolni i ociężali. Ale podczas gdy konno możesz co najwyżej stratować przeciwnika, niedźwiedź potrafi również gryźć, rozszarpywać i miażdżyć – nawet mężczyzna w pełnej, płytowej zbroi jest dla niego jedynie igraszką.

Choć wojennym rzemiosłem na południu parają się głównie mężczyźni, kobiety Wolnych Ludzi potrafią dotrzymywać im pola na placu boju. Włóczniczki – choć nie sprawdzą się jako jednostka liniowa – świetnie nadają się do wykonywania manewrów oskrzydlających, zarówno jako grupy szturmowe czy do obrony przed szarżami nieprzyjaciela. Ich włócznie mogą wydawać się prymitywne, ale są tanie, łatwe w produkcji i ogólnodostępne, a Włóczniczki potrafią miotać nimi z zabójczą celnością. Inteligentny dowódca będzie potrafił odpowiednio wykorzystać wszystkie ich zalety.

Równie groźne jak wilkory z rodu Starków, Hrakkary, białe lwy zza morza, stoją na szczycie łańcucha pokarmowego w swoim naturalnym środowisku. Zabicie jednego z nich wymaga wielkich umiejętności, ale prawdziwym sprawdzianem dla khala jest ujarzmienie, schwytanie i udomowienie jednej z tych majestatycznych bestii. Jeśli uda się dokonać tego czynu, plemię Dothraków zyskuje niezrównanego sojusznika na polu bitwy.

Bezwzględność Szubrawców Rodu Bolton jest dobrze znana wszystkim armiom, które kiedykolwiek się z nimi mierzyły. Tylko najgrubsze tarcze są w stanie przetrzymać ciosy zadane ich niesławnymi, kolczastymi kiścieniami. To najcięższe wojska w szeregach Boltonów i można powierzyć im praktycznie każdą rolę na polu bitwy – z dowolnego zadania wywiążą się znakomicie.