Choć wielu może kwestionować lojalność Wron Burzy wobec swoich dowódców, pracodawców czy nawet siebie nawzajem, nikt nie jest w stanie podważyć jednego – ich bezgranicznej miłości do złota. Odpowiednio zmotywowani, Najemnicy Wron Burzy stanowią karną piechotę, która nie tylko jest w stanie utrzymać flankę, ale sama potrafi przeprowadzać manewry oskrzydlające. Ich relacje z aktualnymi pracodawcami zawsze pozostają profesjonalnie poprawne – ale tylko tak długo, jak do ich kieszeni wpadają kolejne monety.

Tak zwani Oskórowani zaliczają się do najcięższej kawalerii, z jakiej korzystają strony w Wojnie Pięciu Królów. Nawet w grubych stalowych zbrojach (oczywiście czarnych), z ciężkimi tarczami i pełnymi końskimi ladrami są w stanie utrzymywać szyk bojowy i przeprowadzać miażdżące szarże. Ich charakterystyczne kiścienie nie są może orężem, przed którym nie da się obronić, jednak podstawową broń Oskórowanych stanowi ich przerażający wizerunek

Ci, którzy mieszkają na południe od Muru, uważają, że mieszkający za nim Dzicy są jedynie prymitywnymi dzikusami, niezdolnymi do wykorzystania jakiejkolwiek zaawansowanej inżynierii w walce. Nie jest to jednak prawdą. Chociaż ich rydwany z Mroźnego Brzegu nie są najwytrzymalszymi konstrukcjami, działają wystarczająco dobrze, by zaprowadzić do bitwy tych, którzy są na tyle odważni, by ich dosiadać. Te machiny wojenne są w stanie przebić się przez szeregi wroga dzięki swojej masie i prędkości, co czyni z nich potężnego przeciwnika.

Derwisze Słonecznej Włóczni podnoszą mobilność, będącą doktryną Rodu Martell, do rangi sztuki. Ich rygorystyczne wyszkolenie umożliwia im przeprowadzanie szybkich, mocnych ataków i równie sprawnych odskoków, aby wyprowadzić kolejny cios lub wybrać inny, bardziej obiecujący cel. Zaskakiwani w ten sposób wrogowi są często tak oszołomieni szumem wirujących, tańczących ostrzy, że nie są w stanie odpowiednio kontratakować. Należy jednak pamiętać, o tym, że choć Derwisze dobrze sprawdzają się w walce wręcz, powinno się utrzymywać ich w ciągłym ruchu.

Doktryna rodu Baratheonów dotycząca ciężkiej broni i cięższej zbroi oznacza w praktyce przekształcenie oddziałów piechoty w ruchome fortece. Atak na nich to poważne wyzwanie, zaś obejście i pozostawienie tych sił na flance nie wchodzi w grę. Ich prowokujący wygląd i świetne możliwości defensywne czynią z oddziałów Halabardników idealną jednostkę blokującą.

Z Czarnego Zamku, Nocna Straż strzeże potężnego Muru, który chroni całe Westeros przed horrorami czyhającymi w zimnych, ciemnych i złowróżbnych północnych krainach. Rekrutowani z mętów i resztek społeczeństwa, niektórzy bracia odnajdują się w swojej służbie. Pną się oni w szeregach i osiągają miejsca władzy w szeregach straży. Nawet ci szlachetni bracia biorą udział w rozgrywce o Żelazny Tron, ale ich ostatecznym i najważniejszym celem jest by Westeros było (względnie) bezpiecznym miejscem do życia.

Fortece na wyspach Lys mają wysokie i grube mury, a wybrzeża patrolowane są przez licznych najemników, który skutecznie odstraszają wszystkich potencjalnych najeźdźców. Jednakże ci Najemnicy nie są nikim więcej, niż tylko płatnymi zbirami, gotowymi służyć każdemu, kogo tylko stać na ich wynajęcie. Nie interesuje ich osobista chwała – dla nich ważne jest tylko rabowanie i zapłata czekająca na nich po powrocie do macierzystego portu.

Mogą być szlachetnie urodzeni, mogli również wywalczyć sobie szlachectwo mimo plebejskiego pochodzenia. Niezależnie od tego, wszyscy Synowie Wojownika wywodzą się ze stanu rycerskiego i swoje umiejętności oraz doświadczenie oddali na usługi Siedmiu.

Stanowiący trzon sił Nocnej Straży, Zaprzysiężeni Bracia stawiają czoła Dzikim oraz innym północnym zagrożeniom ze stoickim spokojem, który zawdzięczają długiemu treningowi oraz solidnemu uzbrojeniu. Dzięki własnym kuźniom i kowalom Straży, przeciętny Brat dysponuje lepszym wyposażeniem, niż szeregowi piechurzy w armiach większości Wielkich Rodów (oczywiście oprócz Rodu Lannisterów). Możesz  być pewny, że Zaprzysiężeni Bracia utrzymają szyki niezależnie od sytuacji na polu bitwy.

Mosiężne Bestie, oddziały utworzone przez Daenerys Targaryen, patrolują ulice Mereen, jednego z wielkich Miast Niewolniczych. Ich nazwa pochodzi od mosiężnych masek, wykutych na kształt pysków gigantycznych kotów, jaszczurów czy niedźwiedzi. Ich sformowanie pomogło odciążyć Nieskalanych, którzy podczas patroli byli często celami skrytobójczych ataków. Bestie nie znają uczucia strachu – w wąskich ulicach i ciasnych zaułkach szarżują na wrogów, by wyciąć ich w pień w walce wręcz.

Grabież i plądrowanie to podstawowa motywacja przyświecająca Żelaznym Ludziom w Wojnie Pięciu Królów. Niech inne rody biją się o Żelazny Tron, jeśli mają na to ochotę. Greyjoyowie mają mnóstwo wybrzeży do najechania, skarbów do zrabowania, brańców do zakucia w kajdany. Żelaźni Łowcy celują w nękaniu wrogich oddziałów swoimi długimi, ząbkowanymi pikami i zarzucanymi sieciami. Choć są tylko lekko opancerzeni i dość prymitywnie uzbrojeni, sporo nadrabiają swoim sprytem i licznymi brudnymi sztuczkami.

Wierne Tarczy Rodu Tully zapewniają sztandarowi Rodu Stark najlepsze pancerze i nieugiętą obronę na polu bitwy. Potrafią zatrzymać nawet najbardziej zdeterminowane natarcia: wiele bitew zostało wygranych dzięki temu, że nie dali się wyprzeć i potrafili utrzymać kluczowe pozycje. Może nie są tak szybcy jak jednostki ofensywne, ale często to właśnie oni tworzą linię, za którą chronią się jednostki szturmowe wracające z udanego wypadu na wroga. 

Południowym Westeros włada Ród Martell – maszerujące pod sztandarem Słonecznej Włóczni armie to jedne z najbardziej mobilnych wojsk w Wojnie Pięciu Królów. Ich doktryna bitewna jest prosta – uderzyć szybko i mocno, a następnie odskoczyć, by uniknąć kontrataku. Główny trzon tych sił stanowią Włócznicy i lekko uzbrojeni Harcownicy, podczas gdy Derwisze Słonecznej Włóczni pełnią rolę oddziałów uderzeniowych, wykorzystywanych do oskrzydlania i przygważdżania wroga.

Ziemie na północ od Muru są zamarzniętym pustkowiem, ale wiele ludów żyje tam mimo niesprzyjających warunków.. Klan Morsa, wyznawcy zimnych bogów, jest jedną z takich grup. Gdy Wolni Ludzie podążają na południe, w poszukiwaniu przyjaźniejszy terenów, które mogliby nazwać domem, ci niezłomni wojownicy dołączają do nich. Do polowania na zamarzniętych pustkowiach używają masywnych harpunów, których wyważone ostrza równie dobrze sprawdzają się przebijając dziką zwierzynę, jak i zbroję wroga. Nieprzewidywalni jak bestie z którymi zwykli walczyć, łowcy uderzają szybko i brutalnie na szeregi przeciwnika.

Ciężko opancerzeni i uzbrojeni, Kawalerzyści Rodu Tullych słyną z błyskawicznych, miażdżących szarż, roznoszących w pył szeregi nawet umocnionego wroga. Samo tylko zagrożenie zbliżającą się szarżą zmusza wrogich dowódców do nerwowych reakcji – Kawalerzyści Tullych potrafią zmieniać sytuację na polu bitwy nawet nie wchodząc w warcie z jednostkami nieprzyjaciela!

Podstawowe oddziały Rodu Boltonów, włócznicy, są wyszkoleni zgodnie filozofią walki, polegającą na wywoływaniu strachu i paniki w szeregach wroga przy każdej nadarzającej się okazji. Choć nie są ciężko uzbrojeni ani opancerzeni, wciąż stanowią przerażającą jednostkę na polu bitwy.