W południowym Westeros, w nieznośnym upale i surowości pustyń, Ród Martellów cierpliwie czeka jak zwinięta żmija. Obserwuje i kalkuluje kiedy wykonać swój ruch w grze o tron.  Arianne i Quentyn Martell wykazują się cierpliwością zamaskowanego wężą, zastawiając przemyślne pułapki na swoje ofiery

Pomimo tego, że jest ich zaledwie siedmiu, odziani w białe płaszcze członkowie Gwardii Królewskiej stanowią najbieglejszą w walce jednostkę w Wojnie Pięciu Królów. Dysponując najlepszym uzbrojeniem, najlepszymi pancerzami i najlepszym wyszkoleniem, jakie można kupić za pieniądze, a także będąc całkowicie oddanym obronie swojego króla

W teorii mieszkańcy Żelaznych Wysp powinni klękać przed tym, kto w danym momencie zasiada na Żelaznym Tronie. W praktyce jednak wykorzystują oni chaos panujący w Westeros na łupienie jego wybrzeży i flot handlowych wszelkich bander z nieznaną wcześniej zajadłością i determinacją.

W burzliwym świecie Westeros jest wiele dusz, które nie są już lojalne wobec żadnego konkretnego domu. Wszystkie te rzucone przez wojenną zawieruchę postacie mają swoje własne powody dla takiej izolacji.

Cechą często niedocenianą na wojnie jest elastyczność. Jasne, armia potrzebuje swoich specjalistów. Ci, którzy potrafią poprowadzić szarżę lub powstrzymać atak, ale Jednostka, która może zrobić wszystko, jest bezcenna, gdy znajduje się w centrum stracia. Wielkie topory Umberów są zaciekle lojalni wobec Starków. Łączą mobilność, obronę i przerażającą broń, co czyni ich jedną z najbardziej wszechstronnych i zabójczych sił w grze. Wielu bardziej tradycyjnych dowódców okaże się nieprzygotowanych na taktykę Wielkich Toporów, a im dłużej trwa bitwa… tym stają się silniejsi.

Podczas swojego zwycięskiego pochodu przez Essos Daenerys Targaryen oswobodziła dziesiątki tysięcy niewolników. Choć wcale nie potrzebowała kolejnych zastępów do swojej armii, teraz jej szeregi zasilają legiony Wyzwoleńców, uzbrojonych w najprostsze ostrza, kilofy, kosy czy choćby zwykłe pałki. Tym nieprzebranym ludzkim masom brakuje  jednak wyszkolenia i dyscypliny. Choć są liczni, nie powinno się na ich szeregach budować głównej linii obrony.

Antypoślizgowa, gumowa planszetka gracza dedykowana do gry A Song of Ice and Fire. Mata przedstawia drewniane, lekko zniszczone deski z miejscami na karty i akcesoria. Oprawa wizualna pozwala lepiej wczuć się w grę, co znacznie zwiększa doznania z rozgrywki. Poza zwiększonymi walorami estetycznymi gry, mata dodatkowo chroni karty i akcesoria przed zniszczeniem oraz przesuwaniem.

Złota Kompania słynie ze swojego motta, które brzmi: „Nasze słowo jest pewne niczym złoto”. Kiedy wynajmiesz ich do walki, w boju spłacają wszystko, do ostatniego miedziaka. Ich szermierze są znakomicie wyszkoleni i specjalizują się w odkrywaniu słabych punktów we wrogich liniach obrony. Praktycznie nigdy nie uciekają z pola bitwy, nawet w beznadziejnych sytuacjach – dzięki temu stanowią znakomitą inwestycję dla każdego, kogo stać na ich usługi.

Kiedy umarł Król Robert, władza nad Żelaznym Tronem została przekazana w ręce jego syna, Joffreya. Jednak bracia Roberta również domagają się pozycji króla. Zarówno Stannis I Renly są gotowi walczyć o schedę po swoim bracie. Każdego z nich wspiera szereg dowódców, stronników i weteranów gotowych zrobić wszystko aby ich pretendent objął władzę w Siedmiu Królestwach.

Doktryna rodu Baratheonów dotycząca ciężkiej broni i cięższej zbroi oznacza w praktyce przekształcenie oddziałów piechoty w ruchome fortece. Atak na nich to poważne wyzwanie, zaś obejście i pozostawienie tych sił na flance nie wchodzi w grę. Ich prowokujący wygląd i świetne możliwości defensywne czynią z oddziałów Halabardników idealną jednostkę blokującą.

Wrona Burzy zawsze pozostanie Wroną Burzy, niezależnie od tego, czy dzierży miecz, łuk, czy oba. W ich umysłach złoto zajmuje najważniejsze miejsce – za garść monet więcej ci najemnicy zdolni są do największych poświęceń. Łucznicy Wron Burzy ze swoimi długimi łukami refleksyjnymi świetnie sprawdzają się w walce na daleki dystans. Choć za pomocą swoich krótkich mieczy są w stanie obronić się przed atakami słabszych lub nadwątlonych oddziałów przeciwnika, walka wręcz nie jest ich domeną. Przewidujący dowódca powinien więc trzymać ich z dala od wrogiej kawalerii i nie ustawiać ich na flankach, gdzie będą narażeni na ataki oskrzydlające.

Zestaw 10 chorągwi używanych w celu oznaczania aktywacji jednostek. Każda chorągiew umieszczona na podstawce piechoty, idealnie pasuje w otwór na tacce.

Podczas gdy Zaprzysiężonym Braciom można spokojnie powierzyć utrzymywanie szyków obronnych, Weterani Straży posiadają broń i doświadczenie niezbędne do prowadzenia ataków na nieprzyjacielskie linie.

Wojna Pięciu Królów staje się osobistą sprawą braci Baratheonów, Stannisa i Renly`ego, z których każdy rości sobie prawo do Żelaznego Tronu. Standardowa doktryna wojenna Baratheonów zakłada użycie jak najgrubszych pancerzy, również dla jednostek, które powinny zachowywać szybkość na polu bitwy. Ale „powolny” znaczy też „twardy do zgryzienia” – nawet harcownicy Baratheonów dzięki swoim zbrojom potrafią dotrzymywać pola znacznie cięższym jednostkom. Blisko centrum wydarzeń starają się pozostawać zarówno Lady ShyraErrol, jak i Ser AlesterFlorent – każde pracują dla obu stron w zależności od tego, z której aktualnie wieje wiatr. Czas, w którym Baratheonowie maszerują na wojnę to czas odważnych żądań i jeszcze odważniejszych działań.

Nie są stworzeni do długotrwałej walki wręcz, ale rzadko znajdują się w takich sytuacjach. Znakiem  rozpoznawczym Lekkiej Jazdy rodu Stark jest nieograniczona mobilność – lekko opancerzeni jeźdźcy i pozbawione zbroi wierzchowce są wybierani i szkoleni dla szybkości i opanowania. Choć podobnie jak lekka piechota są wrażliwi na strzały, uznają łuczników za swoje ulubione ofiary. Potrafią z łatwością zniszczyć ich każdą formację, nieopatrznie pozostawioną bez wsparcia. 

Wojownicy Thennów to najcięższa regularna piechota, jaka walczy w szeregach Wolnych Ludzi. Nie uciekają się do okradania Nocnej Straży czy szabrowania pól bitewnych – swoją broń i tarcze wykuwają z brązu własnymi rękami. Dowódcy Wolnych Ludzi muszą jednak pamiętać, że to uzbrojenie – choć całkiem zaawansowane jak na ludzi Północy – nie przyda się na wiele w konfrontacji z hartowaną stalą rycerzy z południa Westeros. Mimo to, wojownicy Thennów całkiem nieźle sprawdzają się jako silny, centralny rdzeń każdej armii Wolnych Ludzi.