Równie groźne jak wilkory z rodu Starków, Hrakkary, białe lwy zza morza, stoją na szczycie łańcucha pokarmowego w swoim naturalnym środowisku. Zabicie jednego z nich wymaga wielkich umiejętności, ale prawdziwym sprawdzianem dla khala jest ujarzmienie, schwytanie i udomowienie jednej z tych majestatycznych bestii. Jeśli uda się dokonać tego czynu, plemię Dothraków zyskuje niezrównanego sojusznika na polu bitwy.

Mosiężne Bestie, oddziały utworzone przez Daenerys Targaryen, patrolują ulice Mereen, jednego z wielkich Miast Niewolniczych. Ich nazwa pochodzi od mosiężnych masek, wykutych na kształt pysków gigantycznych kotów, jaszczurów czy niedźwiedzi. Ich sformowanie pomogło odciążyć Nieskalanych, którzy podczas patroli byli często celami skrytobójczych ataków. Bestie nie znają uczucia strachu – w wąskich ulicach i ciasnych zaułkach szarżują na wrogów, by wyciąć ich w pień w walce wręcz.

Niezdyscyplinowani i obdarci, Poborowi Nocnej Straży to nierzadko zupełne dno społeczeństw Westeros. Mimo że Straż stara się zapewniać świeżym rekrutom choć trochę ćwiczeń, niekiedy sytuacja na Murze wymaga, aby każdy dostępny człowiek chwycił za jakieś ostrze i brał się za robotę.

Zestaw 10 chorągwi używanych w celu oznaczania aktywacji jednostek. Każda chorągiew umieszczona na podstawce piechoty, idealnie pasuje w otwór na tacce.

Doktryna rodu Baratheonów dotycząca ciężkiej broni i cięższej zbroi oznacza w praktyce przekształcenie oddziałów piechoty w ruchome fortece. Atak na nich to poważne wyzwanie, zaś obejście i pozostawienie tych sił na flance nie wchodzi w grę. Ich prowokujący wygląd i świetne możliwości defensywne czynią z oddziałów Halabardników idealną jednostkę blokującą.

Gdy Siedem Królestw znów pogrąża się w wojnie domowej, powiewające wysoko flagi z Krakenem to znak że ród Greyjoy znów wyrusza grabić i plądrować. Żadne przybżeżne osady i miasta nie są bezpieczne przed jego gniewem. Lordowie i  bohaterowie Rodu Greyjoy prowadzą zuchwałe rajdy i potyczki by wydrzeć co tylko się da z obfitych ziem kontynentu.

Kamienne Wrony to całkiem zwyczajne plemię górskich łupieżców i rozbójników – jeśli tylko pominiemy ich niecodzienną lojalność wobec Tyriona Lannistera. Choć są wierni bardziej trzosowi Tyriona, niż jego osobie, nieraz dowiedli, że dotrzymują danego słowa nawet w sytuacjach, gdzie zdrada byłaby bardziej lukratywną opcją. Co prawda lekkie uzbrojenie dyskwalifikuje ich w roli jednostek uderzeniowych, ale dobrze sprawdzają się jako zwiadowcy i oddziały oskrzydlające.

Ród Umber nie słynie ze swojej kawalerii, jednak jak wszystkie jego jednostki – również jeźdźcy Ostatniego Domostwa stanowią śmiercionośną siłę. Grasanci nie są tak ciężko opancerzeni jak większość kawalerzystów, ale atakują z niepohamowaną furią. Atak na wroga od flanki lub od tyłu oznacza szybką i straszliwą śmierć. Te wojska uosabiają ducha Północy, gdzie przetrwanie zależy od szybkich i bezlitosnych decyzji.

Ciężko opancerzeni i uzbrojeni, Kawalerzyści Rodu Tullych słyną z błyskawicznych, miażdżących szarż, roznoszących w pył szeregi nawet umocnionego wroga. Samo tylko zagrożenie zbliżającą się szarżą zmusza wrogich dowódców do nerwowych reakcji – Kawalerzyści Tullych potrafią zmieniać sytuację na polu bitwy nawet nie wchodząc w warcie z jednostkami nieprzyjaciela!

Zestaw 10 chorągwi używanych w celu oznaczania aktywacji jednostek. Każda chorągiew umieszczona na podstawce piechoty, idealnie pasuje w otwór na tacce.

Wyspiarskie Błotne Diabły zastawiają w tym terenie najkrwawsze i okryte złą sławą w całym Westeros zasadzki. Wasale rodu Reedów, są biegli w wtapianiu się w bagnisty teren a ich lekkie zbroje chronią nie tylko przed orężem wroga lecz również utonięciem w bagnie.

Zmiennoskórzy to mężczyźni i kobiety potrafiący przenikać do umysłów innych istot i kierować ich działaniami, w subtelny lub zupełnie jawny sposób. Podczas bitew obecność Zmiennoskórych na polu walki objawia się w postaci ataków bestii znajdujących się pod ich kontrolą – olbrzymich niedźwiedzi, wilkorów, cieniokotów, sów czy orłów. Choć ich zwierzęta mogą zostać zabite, sami Zmiennoskórzy są trudni do pokonania – na Północy nie brakuje dorodnej, dzikiej i agresywnej zwierzyny.

Mimo że nie noszą pancerzy i są uzbrojeni często w kiepską, improwizowaną broń, Bracia Ubodzy to armia, której nie zlekceważy żaden rozsądny dowódca. Ich niezliczone szeregi oraz niezachwiana ufność w Siedmiu to oręż, który pozwala im dotrzymać pola w sytuacji, gdzie ludzie słabszego ducha załamaliby się i uciekli.

Choć Wolni Ludzie nie mają dostępu do zaawansowanego uzbrojenia, nadrabiają te braki sprytem i przebiegłością. Myśliwi Wolnych Ludzi potrafią zasłać całe pole bitwy spowalniającymi wnykami i wymyślnymi pułapkami. Co prawda taktyka ta rzadko powoduje trwałe straty, ale nie o zabijanie w niej chodzi. Jednostki kawalerii poruszają się wolniej i ostrożniej w obawie o swoje wierzchowce, podobną bojaźliwą ostrożność zachowuje piechota. Myśliwi tylko czekają, aby zasypać gradem strzał takie znękane oddziały, które zapuszczają się zbyt blisko nich.

Brutalni, dzicy, bezlitośni i zaciekli, Ludzie Góry sprowadzają sztukę wojenną na nieznane dotąd niziny. Nie okazują litości, ani jej nie oczekują. Ci, co uciekają, kończą pod toporem. Ci, co się poddają, są przebijani mieczem. Ludzie Góry najlepiej sprawdzają się w atakach na jednostki już nadwyrężone okrążeniem przez wojska regularne i ostatecznym łamaniu ich woli walki. Należy szczególnie uważać, aby zbytnio nie popuścić smyczy tym bezwzględnym bestiom!

Stanowiący trzon sił Nocnej Straży, Zaprzysiężeni Bracia stawiają czoła Dzikim oraz innym północnym zagrożeniom ze stoickim spokojem, który zawdzięczają długiemu treningowi oraz solidnemu uzbrojeniu. Dzięki własnym kuźniom i kowalom Straży, przeciętny Brat dysponuje lepszym wyposażeniem, niż szeregowi piechurzy w armiach większości Wielkich Rodów (oczywiście oprócz Rodu Lannisterów). Możesz  być pewny, że Zaprzysiężeni Bracia utrzymają szyki niezależnie od sytuacji na polu bitwy.