The tunnels of the Wintermaw are said to conceal ancient treasures, lost secrets, and even mortal souls trapped within eternal ice. However, those foolhardy enough to claim such prizes will soon encounter the hideous burrowing abominations that slew these poor souls in the first place...
It’s time to return to Shadespire in this new expansion for Warhammer Underworlds! Four classic warbands return to the game, complete with updated fighter cards and a new, complete Rivals deck for each. Unleash the chilling power of the Briar Queen, flood your foes with Spiteclaw's Swarm, crush enemies with the might of Mollog, and employ the madcap tricks of Zarbag and his gitz – all to lay low your rivals, and claim victory.
Zondara Rivenheart lost the love of her life – Ferlain – to a terrible curse that left him a snarling beast. Now she will stop at nothing in her efforts to save him. A stolen tome has unlocked the secrets of necromancy to this desperate wizard, and led her to believe that she might find a way to restore her beloved amongst the frozen graves and lost dead of the Deathgorge.
In the Deathgorge’s depths lie blood-magic artefacts encased within ancient ice. These Rimelocked Relics are the treasures of lost civilisations – weapons and artefacts held fast in the Everwinter’s arctic clutches. Only a burning desire can thaw the magical hoarfrost to free them, though many warriors attempt more exotic and dangerous methods to unleash their terrible power.
Przez długie dekady wiernej i lojalnej służby, Strażnicy Winterfell dali się poznać jako doborowa jednostka, składająca się weteranów w sile wieku. Mimo nieubłaganego upływu czasu, kontynuują swą służbę dla stolicy Rodu Starków, choć ze względu na zaawansowany wiek, obsadzają głównie miejskie mury i patrolują ulice. Po wybuchu Wojny Pięciu Królów, strażnicy Winterfell muszą jednak raz jeszcze pomaszerować na front z orężem w ręku.
Na północ od Muru konie wciąż stanowią dość rzadki widok, przez co przejazd Straży Przedniej Harmy Psiego Łba to dla Wolnych Ludzi inspirujące przeżycie. W porównaniu do swoich południowych odpowiedników, ci jeźdźcy są bardzo lekko opancerzeni i prymitywnie uzbrojeni. Jednak w armiach Wolnych Ludzi są czymś więcej, niż tylko hałastrą na koniach – pełnią w nich funkcje zwiadowców i szybkich oddziałów uderzeniowych. Ich największa słabość, brak opancerzenia, przeradza się tu w ich największą zaletę – szybkość.
Kamienne Wrony to całkiem zwyczajne plemię górskich łupieżców i rozbójników – jeśli tylko pominiemy ich niecodzienną lojalność wobec Tyriona Lannistera. Choć są wierni bardziej trzosowi Tyriona, niż jego osobie, nieraz dowiedli, że dotrzymują danego słowa nawet w sytuacjach, gdzie zdrada byłaby bardziej lukratywną opcją. Co prawda lekkie uzbrojenie dyskwalifikuje ich w roli jednostek uderzeniowych, ale dobrze sprawdzają się jako zwiadowcy i oddziały oskrzydlające.
Ci, którzy mieszkają na południe od Muru, uważają, że mieszkający za nim Dzicy są jedynie prymitywnymi dzikusami, niezdolnymi do wykorzystania jakiejkolwiek zaawansowanej inżynierii w walce. Nie jest to jednak prawdą. Chociaż ich rydwany z Mroźnego Brzegu nie są najwytrzymalszymi konstrukcjami, działają wystarczająco dobrze, by zaprowadzić do bitwy tych, którzy są na tyle odważni, by ich dosiadać. Te machiny wojenne są w stanie przebić się przez szeregi wroga dzięki swojej masie i prędkości, co czyni z nich potężnego przeciwnika.
Wolni Ludzie są często przedstawiani jako dzikusy przez tych, którzy mieszkają dalej na południe. W wielu przypadkach taka ocena jest błędna. Podczas gdy Wolni Ludzie nie są przywiązani do cywilizacji, nie są zwykłymi dzikusami. Jednak mieszkańcy jaskiń… są po prostu dzikusami.
Wielu mieszkańców Westeros uważa członków armii Wolnych Ludów za dzikusów, a wielu Dzikich zdaje się robić wszystko, by wzmocnić to odczucie. Wyznawcy Kości są oddani Władcy Kości i przyozdobili się w szereg makabrycznych szkieletowych akcesoriów, dodatkowo używając ich jako broni w walce. Ich niepokojące praktyki i wygląd mają ogromny wpływ na morale wroga.
Jakby olbrzymy walczące w szeregach wroga nie były wystarczająco przerażające, wrogowie Wolnego Ludu muszą stawić czoła także gigantom stojącym z tyłu i miotającym włóczniami wielkości pni drzew. Ich broń jest prymitywna jak na południowe standardy, ale nie trzeba wiele finezji, by ciskać drewnianymi drzewcami grubości tułowia dużego mężczyzny. Te potężne stworzenia są w stanie zniszczyć nawet ciężko opancerzone jednostki, ale mają trudności z obroną przed wrogami, którzy podejdą zbyt blisko. Uważni dowódcy Wolnych Ludzi muszą ich dobrze strzec i trzymać z daleka od wrogiej kawalerii lub szybko poruszających się sił szturmowych.
Ród Umber nie słynie ze swojej kawalerii, jednak jak wszystkie jego jednostki – również jeźdźcy Ostatniego Domostwa stanowią śmiercionośną siłę. Grasanci nie są tak ciężko opancerzeni jak większość kawalerzystów, ale atakują z niepohamowaną furią. Atak na wroga od flanki lub od tyłu oznacza szybką i straszliwą śmierć. Te wojska uosabiają ducha Północy, gdzie przetrwanie zależy od szybkich i bezlitosnych decyzji.