Zmiennoskórzy to mężczyźni i kobiety potrafiący przenikać do umysłów innych istot i kierować ich działaniami, w subtelny lub zupełnie jawny sposób. Podczas bitew obecność Zmiennoskórych na polu walki objawia się w postaci ataków bestii znajdujących się pod ich kontrolą – olbrzymich niedźwiedzi, wilkorów, cieniokotów, sów czy orłów. Choć ich zwierzęta mogą zostać zabite, sami Zmiennoskórzy są trudni do pokonania – na Północy nie brakuje dorodnej, dzikiej i agresywnej zwierzyny.

Słabo wyszkoleni i uzbrojeni w prymitywną broń z kości lub wyszabrowanego żelaza, Najeźdźcy Wolnych Ludzi są w stanie przeciwstawić westeroskim rycerzom tylko jedną rzecz: liczby. Starcia ze stosunkowo nielicznymi bandami Najeźdźców na południu kompletnie nie przygotowały dowódców armii Westeros na batalie z bezkresnymi hordami Wolnych Ludzi na północ od Muru. To prawda, że w małych grupach są wojskiem niewiele lepszym, niż uzbrojeni wieśniacy. Ale zjednoczeni pod sztandarem Wolnych Ludzi są prawdziwą armią.

Podczas gdy prawie wszyscy w Westeros nazywają ich Dzikimi, mieszkańcy arktycznych lasów i tundry na północ od Muru mówią o sobie po prostu Wolni Ludzie. Choć mogą sprawiać wrażenie niezdyscyplinowanego motłochu, dzięki sprytowi i zaskakującym manewrom Wolni Ludzie potrafią wygrywać starcia ze znacznie lepiej uzbrojonymi i wyszkolonymi wojskami. Dodatkowo sprzymierzyli się z olbrzymami z dalekiej północy, z których każdy sam stanowi jednoosobową armię. Lekceważenie Wolnych Ludzi na polu walki to bardzo krótka droga do własnego grobu.

Stanowiący trzon sił Nocnej Straży, Zaprzysiężeni Bracia stawiają czoła Dzikim oraz innym północnym zagrożeniom ze stoickim spokojem, który zawdzięczają długiemu treningowi oraz solidnemu uzbrojeniu. Dzięki własnym kuźniom i kowalom Straży, przeciętny Brat dysponuje lepszym wyposażeniem, niż szeregowi piechurzy w armiach większości Wielkich Rodów (oczywiście oprócz Rodu Lannisterów). Możesz  być pewny, że Zaprzysiężeni Bracia utrzymają szyki niezależnie od sytuacji na polu bitwy.

Przyzwyczajona do walk z wrogami nie z tego świata i grozą zza Muru, Nocna Straż ma w swoich szeregach więcej zahartowanych weteranów niż jakikolwiek Wielki Ród z południa Westeros. Ci ludzie są w stanie patrzeć prosto w oczy nawet największym niebezpieczeństwom bez jednego mrugnięcia. Ze sprzętem oblężniczym i ciężką bronią, wykutą przez ich najlepszych Budowniczych są w stanie zadać każdemu wrogowi olbrzymie straty i pozostać niezachwianym podczas równie silnych kontrataków. Noc może być mroczna i pełna strachów, ale Zaprzysiężeni Bracia są gotowi stawić im czoła.

Wraz z wstąpieniem Joffrey’a Baratheona na Żelazny Tron Ród Lannister obłął kontrolę nad King’s Landing i okolicznymi krainami. Ich ambicją (wielkością dorównującą tylko ich fortunie) jest ostateczną legimtymizacja ich roszczeń wobec tronu. Królowa Cersei i Tommen roztaczają swoje wpływy wśród dworu, podczas gdy na polach bitew, jej brat Jamie wciąż działa na chwałę Lannisterów pomimo swojego zniewolenia. Ser Kevan Lannister ciężko pracuje wspierając dążenia swojej siostrzenicy podczas gdy zaufani sojusznicy jak Góra Która Jeździ, Ser Addam Marbrand, Qyburn, i Ser Robert Strong utrzymują wiernych poddanych w ryzach

Ród Lannister zrobi wszystko co w jego mocy (a szczególnie w mocy jego głębokiej sakiewki) by utrzymać się na Żelaznym Tronie. Skarbce zostały otwarte zaś werbownicy ściągają najlepszych z najlepszych aby przewodzili rodowym wojskom. Ci weterani służą swoim wieloletnim doświadczeniem, latami treningów i zwykłą przebiegłością rzadko spotykanymi wśród typowych żołdaków. Dzięki ich obecności zwykły oddział może zamienić się w elitarną jednostkę siejącą postrach na polu bitwy.

Ci dumni strażnicy kolebki potęgi Rodu Lannister są opancerzeni i uzbrojeni równie dobrze (jeśli nie lepiej), co wiele frontowych oddziałów walczących podczas Wojny Pięciu Królów. Należy jednak pamiętać, że nie jest to regularne wojsko – nie sprawdzą się w awangardzie i nie ustoją podczas kawaleryjskiej szarży. Jednak w dużej liczbie i z odpowiednim zapleczem mogą być niebezpieczną i efektywną jednostką wsparcia.

Niedźwiedzice Rodu Mormont wzorują swoje wyposażenie i taktykę walki na Lady Alysane Mormont. Te silne i twarde kobiety korzystają najczęściej z pancerzy kombinowanych ze stalowych płyt i grubej skóry. Jako broni używają ciężkich, dwuręcznych maczug, których jedno uderzenie jest w stanie zmiażdżyć ciężki hełm lub wgnieść stalowy napierśnik. Niedżwiedzice są niemal fanatycznie oddane sztandarowi Rodu Mormont – ich grube pancerze i żelazna nieustępliwość pozwalają im walczyć tam, gdzie inne jednostki padają jak skoszona trawa.

Wierne Miecze są fundamentem, na którym dowódcy Rodu Stark budują swoje strategie. Odważni, wyszkoleni i ślepo lojalni wobec sztandaru z Wilkorem, Wierne Miecze prędzej dadzą się wyciąć do nogi, niż opuszczą braci na polu bitwy. Choć może nie są tak dobrze uzbrojeni i wyposażeni jak wojska bogatszych rodów, dobrze wiedzą, że to nie złoto czyni wojownika.

Nie są stworzeni do długotrwałej walki wręcz, ale rzadko znajdują się w takich sytuacjach. Znakiem  rozpoznawczym Lekkiej Jazdy rodu Stark jest nieograniczona mobilność – lekko opancerzeni jeźdźcy i pozbawione zbroi wierzchowce są wybierani i szkoleni dla szybkości i opanowania. Choć podobnie jak lekka piechota są wrażliwi na strzały, uznają łuczników za swoje ulubione ofiary. Potrafią z łatwością zniszczyć ich każdą formację, nieopatrznie pozostawioną bez wsparcia. 

Wierne Tarczy Rodu Tully zapewniają sztandarowi Rodu Stark najlepsze pancerze i nieugiętą obronę na polu bitwy. Potrafią zatrzymać nawet najbardziej zdeterminowane natarcia: wiele bitew zostało wygranych dzięki temu, że nie dali się wyprzeć i potrafili utrzymać kluczowe pozycje. Może nie są tak szybcy jak jednostki ofensywne, ale często to właśnie oni tworzą linię, za którą chronią się jednostki szturmowe wracające z udanego wypadu na wroga.