Ród Umber nie słynie ze swojej kawalerii, jednak jak wszystkie jego jednostki – również jeźdźcy Ostatniego Domostwa stanowią śmiercionośną siłę. Grasanci nie są tak ciężko opancerzeni jak większość kawalerzystów, ale atakują z niepohamowaną furią. Atak na wroga od flanki lub od tyłu oznacza szybką i straszliwą śmierć. Te wojska uosabiają ducha Północy, gdzie przetrwanie zależy od szybkich i bezlitosnych decyzji.

Choć są zdolni do przeprowadzania skutecznych ataków, Halabardnicy Lannisterów specjalizują się w działaniach i formacjach defensywnych. Wrogowie powinni zastanowić się dwa razy przed przypuszczeniem szarży na  ich umocnione pozycje. Halabardnicy powinni szczególnie uważać na manewry oskrzydlające oraz ataki dystansowe. Jednak gdy są odpowiednio dowodzeni, zabójcze ostrza ich halabard nie przepuszczą nikogo i niczego. 

Zgodnie z uwielbianą przez Baratheonów doktryną jak najcięższych pancerzy, na wyposażenie Światłonośców R`hllora składają się łuskowa koszulka oraz płytowy hełm. Czyni ich to odporniejszymi na bezpośrednie ataki od jakichkolwiek innych jednostek łuczniczych. Dodatkowa ochrona przydaje się w posługiwaniu się ich najgroźniejszą bronią – ogniem. Groty strzał Światłonośców są zanurzane w oleju i podpalane tuż przed wystrzeleniem. Olej jest lepki i choć szybko się wypala, trafieni takimi pociskami błyskawicznie stają w płomieniach.

Kiedy umarł Król Robert, władza nad Żelaznym Tronem została przekazana w ręce jego syna, Joffreya. Jednak bracia Roberta również domagają się pozycji króla. Zarówno Stannis I Renly są gotowi walczyć o schedę po swoim bracie. Każdego z nich wspiera szereg dowódców, stronników i weteranów gotowych zrobić wszystko aby ich pretendent objął władzę w Siedmiu Królestwach.

Ci dumni strażnicy kolebki potęgi Rodu Lannister są opancerzeni i uzbrojeni równie dobrze (jeśli nie lepiej), co wiele frontowych oddziałów walczących podczas Wojny Pięciu Królów. Należy jednak pamiętać, że nie jest to regularne wojsko – nie sprawdzą się w awangardzie i nie ustoją podczas kawaleryjskiej szarży. Jednak w dużej liczbie i z odpowiednim zapleczem mogą być niebezpieczną i efektywną jednostką wsparcia.

Choć nazwanie Dothraków bezmyślna horda wyjących barbarzyńców byłoby dla nich krzywdzące, dla niewprawionego obserwatora ich metody ataku mogą właśnie tak wyglądać. Dothracki khalasar liczy zazwyczaj tysiące jeźdźców, z których nawet najsłabsi spędzili większość swojego zżycia w siodle. Choć są tylko lekko opancerzeni, umiejętności jeździeckie Dothraków sprawiają, ze dosięgniecie ich ostrzem jest niezwykle trudne – nawet w walce wręcz na bliski dystans.

Dla wielu, pozornie jałowe ziemie Dorne są po prostu niekończącymi się liniami wydm. Podróżnikom z dalekich krain łatwo jest zagubić się w zmieniających się pustynnych morzach. Wydmowe Żmije to żołnierze które przepastne piaski pustyni nazywają swoim domem. Świetną znajomość terenu wykorzystują w praktyce specjalizując się w  taktyce partyzanckiej, używający swoich włóczni i sieci do usidlenia wrogów i szybkiej ich eliminacji. Oddział ten najlepiej sprawdzi się jako wsparcie innych jednostek, nękając wrogów i pozwalając swoim sojusznikom wykańczać osłabionych wrogów.

Wolni Ludzie to konglomerat wielu odmiennych plemion północy. Chociaż nie łączy ich wspólna wiara czy ideologia, mają jeden wspólny cel – stworzyć dla siebie dom w południowej części Westeros. Wśród tej masy klanowych wojowników wyróżniają się niezwykłe postacie, takie jak Borroq, zmiennoskóry który podróżuje ze swoimi monstrualnym dzikiem. Wielki Mors z kolei znany jest jako wyrwany negocjator. Prawdopodobnie najsłynniejszym z nich jest Jon Snow, zagubiony brat Nocnej Straży, poszukujący swojego prawdziwego losu na niegościnnych rozdrożach krain Wolnych Ludzi. W tle słychać piękne śpiewy Barda Abela, oraz jego żony Dalli. Wszyscy oni wyróżniają się wśród nieprzebranego morza Wolnych Ludzi zmierzających wciąż na południe.

Szkolone do osaczania i atakowania nawet ciężkiej piechoty, Dziewczynki Bękarta najlepiej sprawdzają się w oskrzydlaniu lub pościgach za uciekającymi przeciwnikami. Ich treserzy nie posiadają pancerzy, które mogłyby zapewnić im ochronę podczas zorganizowanego ataku, ale świetnie strzelają z łuków – a ranni wrogowie to dla Dziewczynek łatwe ofiary. Suta nagroda czeka każdego tresera za pojmanych dowódców wroga – zapewniają oni Ramsayowi Boltonowi „rozrywkę” po bitwie.

Berserkerzy specjalizują się w manewrach oskrzydlających, miażdżących szarżach oraz ściganiu rozbitych wrogich jednostek. Rozsądny dowódca nie pozwoli im swobodnie przemierzać pola bitwy, aby zbyt szybko nie stanęli w obliczu przeważających sił nieprzyjaciela. Jako doświadczeni weterani mogą folgować swojej żądzy krwi, ale nigdy nie dają się jej ponieść. Niech wrogowie posmakują chłodu stali i furii, jaka płonie tylko w Ludziach Północy!

Wojna Pięciu Królów staje się osobistą sprawą braci Baratheonów, Stannisa i Renly`ego, z których każdy rości sobie prawo do Żelaznego Tronu. Standardowa doktryna wojenna Baratheonów zakłada użycie jak najgrubszych pancerzy, również dla jednostek, które powinny zachowywać szybkość na polu bitwy. Ale „powolny” znaczy też „twardy do zgryzienia” – nawet harcownicy Baratheonów dzięki swoim zbrojom potrafią dotrzymywać pola znacznie cięższym jednostkom. Blisko centrum wydarzeń starają się pozostawać zarówno Lady ShyraErrol, jak i Ser AlesterFlorent – każde pracują dla obu stron w zależności od tego, z której aktualnie wieje wiatr. Czas, w którym Baratheonowie maszerują na wojnę to czas odważnych żądań i jeszcze odważniejszych działań.

Podstawowym zadaniem Budowniczych jest utrzymanie Muru i innych fortyfikacji w dobrym stanie technicznym, wytwarzają oni także broń i zbroje dla wszystkich wojsk Nocnej Straży. Dlatego też na polu bitwy nigdy nie znajdziemy ich na pierwszej linii.

Przyzwyczajona do walk z wrogami nie z tego świata i grozą zza Muru, Nocna Straż ma w swoich szeregach więcej zahartowanych weteranów niż jakikolwiek Wielki Ród z południa Westeros. Ci ludzie są w stanie patrzeć prosto w oczy nawet największym niebezpieczeństwom bez jednego mrugnięcia. Ze sprzętem oblężniczym i ciężką bronią, wykutą przez ich najlepszych Budowniczych są w stanie zadać każdemu wrogowi olbrzymie straty i pozostać niezachwianym podczas równie silnych kontrataków. Noc może być mroczna i pełna strachów, ale Zaprzysiężeni Bracia są gotowi stawić im czoła.

Ród Baratheon jest domem podzielonym. Zarówno Renly, jak i Stannis chcą przejąć prawa do Żelaznego Tronu po swoim zmarłym bracie Robercie. Ale tylko jeden z nich może osiągnąć sukces. Dla króla Renly’ego jednym z wielu narzędzi w jego arsenale są Jeźdźcy z Wysogrodu, służący jego sojusznikom z rodu Tyrellów skąd pochodzi przyrzeczona mu Lady Margaery. Choć są lżej opancerzeni niż wiele jednostek ciężkiej kawalerii w Westeros, jeźdźcy wciąż tworzą potężną siłę, gdy atakują wroga swoimi lancami podczas jednej z legendarnych szarży kawalerii.

Dobry generał wie, że klimat, w jakim walczy, jest równie ważny jak każdy inny czynnik podczas bitwy. Na nic zwycięstwo, jeśli żołnierze padną martwi z powodu udaru słonecznego, nosząc nieporęczny sprzęt lub zamarzając na śmierć w przenikliwym mrozie, mając tylko cienką kolczugę za osłonę. Gorący, przytłaczający, dornijski klimat sprawia, że ​​Rycerze Starfall rodu Dayne są lżej opancerzeni  niż większość ciężkiej kawalerii Westeros. Ich lżejsze zbroje i bardy dają im jednak taktyczną przewagę szybkości. Ci utalentowani jeźdźcy potrafią uderzyć z nieoczekiwanej strony, używając swoich włóczni do przeprowadzenia niszczycielskiej szarży.

Zestaw 10 chorągwi używanych w celu oznaczania aktywacji jednostek. Każda chorągiew umieszczona na podstawce piechoty, idealnie pasuje w otwór na tacce.