Choć Wolni Ludzie nie mają dostępu do zaawansowanego uzbrojenia, nadrabiają te braki sprytem i przebiegłością. Myśliwi Wolnych Ludzi potrafią zasłać całe pole bitwy spowalniającymi wnykami i wymyślnymi pułapkami. Co prawda taktyka ta rzadko powoduje trwałe straty, ale nie o zabijanie w niej chodzi. Jednostki kawalerii poruszają się wolniej i ostrożniej w obawie o swoje wierzchowce, podobną bojaźliwą ostrożność zachowuje piechota. Myśliwi tylko czekają, aby zasypać gradem strzał takie znękane oddziały, które zapuszczają się zbyt blisko nich.

Nocna Straż znana jest z legendarnych postaci już od momentu jej powstania.  Benjen Stark jest prawdopodobnie najbardziej utalentowanym Zwiadowcą swoich czasów i zdolnym dowódcą, który jest w stanie poprowadzić do boju duże siły. Tajemniczy i śmiertelnie niebezpieczny Zimnoręki doskonale czuje się walcząc zarówno pieszo, jak i konno. Samwell „Zabójca” Tarly, chociaż nie jest klasycznym wzorem waleczności, to jednak chwyci za ostrze w obronie swojej młodej ukochanej, Gilly.

Cechą często niedocenianą na wojnie jest elastyczność. Jasne, armia potrzebuje swoich specjalistów. Ci, którzy potrafią poprowadzić szarżę lub powstrzymać atak, ale Jednostka, która może zrobić wszystko, jest bezcenna, gdy znajduje się w centrum stracia. Wielkie topory Umberów są zaciekle lojalni wobec Starków. Łączą mobilność, obronę i przerażającą broń, co czyni ich jedną z najbardziej wszechstronnych i zabójczych sił w grze. Wielu bardziej tradycyjnych dowódców okaże się nieprzygotowanych na taktykę Wielkich Toporów, a im dłużej trwa bitwa… tym stają się silniejsi.

Dobry generał wie, że klimat, w jakim walczy, jest równie ważny jak każdy inny czynnik podczas bitwy. Na nic zwycięstwo, jeśli żołnierze padną martwi z powodu udaru słonecznego, nosząc nieporęczny sprzęt lub zamarzając na śmierć w przenikliwym mrozie, mając tylko cienką kolczugę za osłonę. Gorący, przytłaczający, dornijski klimat sprawia, że ​​Rycerze Starfall rodu Dayne są lżej opancerzeni  niż większość ciężkiej kawalerii Westeros. Ich lżejsze zbroje i bardy dają im jednak taktyczną przewagę szybkości. Ci utalentowani jeźdźcy potrafią uderzyć z nieoczekiwanej strony, używając swoich włóczni do przeprowadzenia niszczycielskiej szarży.

Wojna Pięciu Królów staje się osobistą sprawą braci Baratheonów, Stannisa i Renly`ego, z których każdy rości sobie prawo do Żelaznego Tronu. Standardowa doktryna wojenna Baratheonów zakłada użycie jak najgrubszych pancerzy, również dla jednostek, które powinny zachowywać szybkość na polu bitwy. Ale „powolny” znaczy też „twardy do zgryzienia” – nawet harcownicy Baratheonów dzięki swoim zbrojom potrafią dotrzymywać pola znacznie cięższym jednostkom. Blisko centrum wydarzeń starają się pozostawać zarówno Lady ShyraErrol, jak i Ser AlesterFlorent – każde pracują dla obu stron w zależności od tego, z której aktualnie wieje wiatr. Czas, w którym Baratheonowie maszerują na wojnę to czas odważnych żądań i jeszcze odważniejszych działań.

Królowa Daenerys Targaryen nazywana jest “Matką Smoków” nie tylko ze względu na swój status przywódczyni rodu Targaryen. Jako jedyna na świecie kontroluje żywe, mityczne bestie, smoki Rhaegala, Viseriona, i Drogona. Choć wciąż jeszcze nie dorosłe, już teraz stanowią zagrożenie dla dowolnego przeciwnika Daenerys. Wykonują każdy jej rozkaz i przybywają na każde wezwanie. Jeśli hordy dzikich Dothraków, legiony fanatycznych nieskalanych i potężna armia najemników nie wystarczą, zawsze pozostaje potęga smoczego ognia. To dzięki niej Danerys odzyska Żelazny Tron.

Chociaż Renly jest najmłodszym bratem wśród trzech Baratheonów, nie oznacza to iż jego wola zdobycia tronu jest słabsza niż u  braci. Zdecydował się zwołać chorągwie i ruszyć do bitwy, nawet jeśli oznacza to rozłam wewnątrz domy Baratheon i obrócenie się przeciw bratu – Stannisowi.

W burzliwym świecie Westeros jest wiele dusz, które nie są już lojalne wobec żadnego konkretnego domu. Wszystkie te rzucone przez wojenną zawieruchę postacie mają swoje własne powody dla takiej izolacji.

Wrona Burzy zawsze pozostanie Wroną Burzy, niezależnie od tego, czy dzierży miecz, łuk, czy oba. W ich umysłach złoto zajmuje najważniejsze miejsce – za garść monet więcej ci najemnicy zdolni są do największych poświęceń. Łucznicy Wron Burzy ze swoimi długimi łukami refleksyjnymi świetnie sprawdzają się w walce na daleki dystans. Choć za pomocą swoich krótkich mieczy są w stanie obronić się przed atakami słabszych lub nadwątlonych oddziałów przeciwnika, walka wręcz nie jest ich domeną. Przewidujący dowódca powinien więc trzymać ich z dala od wrogiej kawalerii i nie ustawiać ich na flankach, gdzie będą narażeni na ataki oskrzydlające.

Szkolone do osaczania i atakowania nawet ciężkiej piechoty, Dziewczynki Bękarta najlepiej sprawdzają się w oskrzydlaniu lub pościgach za uciekającymi przeciwnikami. Ich treserzy nie posiadają pancerzy, które mogłyby zapewnić im ochronę podczas zorganizowanego ataku, ale świetnie strzelają z łuków – a ranni wrogowie to dla Dziewczynek łatwe ofiary. Suta nagroda czeka każdego tresera za pojmanych dowódców wroga – zapewniają oni Ramsayowi Boltonowi „rozrywkę” po bitwie.

Złota Kompania, najbardziej niezawodna najemnicza formacja z Wolnych Miast, oferuje usługi różnych rodzajów wojsk. Jednym z nich są Kusznicy. Ci niezawodni strzelcy o sokolim wzroku nigdy nie marnują nawet jednego bełtu – twardo czekają, aż wrogowie znajdą się w odpowiednim zasięgu i dopiero wtedy wypuszczają swoje pociski. Na krótkich dystansach ich bełty bez trudu przebijają wrogie pancerze – ktoś, kto potrzebuje wsparcia zasięgowego dla swoich wojsk, może ubić dobry interes, zatrudniając ich.

Na północ od Muru żyje wiele dziwnych stworzeń. Dla większość ludzi w Westeros gigantyczne, futrzaste słonie pokryte zbroją i kolcami to jedynie senny koszmar. Na nieszczęście dla wrogów Wolnych Ludzi, te Mamuty Wojenne są bardzo prawdziwe i nadciągają na południe wraz z resztą sił dzikich.

Niewiele jest widoków bardziej przerażających dla szarżujących kawalerzystów, niż zwarty szyk włóczników z podpartymi tarczami i wycelowanymi w jeźdźców, dobrze zatkniętymi drzewcami. Jeszcze większą grozę wzbudza świadomość, że żołnierze ci walczą pod sztandarem z białym słońcem. Włócznicy Karstarków to świetne zabezpieczenie dla flank własnych oddziałów, gdzie ataki wrogiej kawalerii zadają najbardziej dotkliwe straty. Należy jednak pamiętać, że ich kolczugi i skórzane pancerze mają ograniczoną wytrzymałość i raczej nie sprawdzą się jako wysunięte jednostki straży przedniej.

Nawet najlepiej wyszkoleni żołnierze stracą głowę, gdy podczas bitwy zobaczą szarżującego na nich potężnego słonia. Budzące grozę Słonie Bojowe Złotej Kompanii wbijają się we wrogie szeregi jak w masło. Właściwie nieczułe na jakiekolwiek ataki, miażdżą wojska przeciwnika swoimi potężnymi kłami i nogami. Są to jednak dość nieskomplikowane stworzenia – jeśli w pobliżu zabraknie ich tresera, jest całkiem możliwe, że całkowicie się zatrzymają, nie wiedząc, co robić dalej.

Zestaw 10 chorągwi używanych w celu oznaczania aktywacji jednostek. Każda chorągiew umieszczona na podstawce piechoty, idealnie pasuje w otwór na tacce.

Złota Kompania słynie ze swojego motta, które brzmi: „Nasze słowo jest pewne niczym złoto”. Kiedy wynajmiesz ich do walki, w boju spłacają wszystko, do ostatniego miedziaka. Ich szermierze są znakomicie wyszkoleni i specjalizują się w odkrywaniu słabych punktów we wrogich liniach obrony. Praktycznie nigdy nie uciekają z pola bitwy, nawet w beznadziejnych sytuacjach – dzięki temu stanowią znakomitą inwestycję dla każdego, kogo stać na ich usługi.