Z Czarnego Zamku, Nocna Straż strzeże potężnego Muru, który chroni całe Westeros przed horrorami czyhającymi w zimnych, ciemnych i złowróżbnych północnych krainach. Rekrutowani z mętów i resztek społeczeństwa, niektórzy bracia odnajdują się w swojej służbie. Pną się oni w szeregach i osiągają miejsca władzy w szeregach straży. Nawet ci szlachetni bracia biorą udział w rozgrywce o Żelazny Tron, ale ich ostatecznym i najważniejszym celem jest by Westeros było (względnie) bezpiecznym miejscem do życia.

Jeden z najpotężniejszych Zmiennoskórych za Murem, Varamyr Sześć Skór potrafi kontrolować śnieżnego niedźwiedzia, trzy wilki, cieniokota i orła jednocześnie. Podczas bitwy przeprowadza całe serie skoordynowanych ataków swoimi bestiami, siedząc okrakiem na niedźwiedzim grzbiecie. Nic nie ukryje się przed bystrym okiem jego orła, podobnie jak nic nie ucieknie przed cierpliwymi podchodami jego cieniokota. Każda próba  bezpośredniego ataku na Varamyra wiąże się z ryzykiem rozerwania na strzępy. Oczywiście jego pupili można zabić, ale Varamyr zawsze znajdzie kolejnych.

A Song of Ice & Fire: Figurkowa Gra Bitewna przenosi epickie bitwy, polityczne intrygi oraz ikonicznych bohaterów z kart bestsellerowych powieści George`a R.R. Martina prosto na wasze stoły. Pełne detali, złożone i gotowe do gry figurki umożliwią ci objęcie dowództwa nad bohaterami i armiami Wielkich Rodów Westeros – poprowadź ich do walki o Żelazny Tron w ekscytujących, unikalnych trybach rozgrywki!

Choć wielu może kwestionować lojalność Wron Burzy wobec swoich dowódców, pracodawców czy nawet siebie nawzajem, nikt nie jest w stanie podważyć jednego – ich bezgranicznej miłości do złota. Odpowiednio zmotywowani, Najemnicy Wron Burzy stanowią karną piechotę, która nie tylko jest w stanie utrzymać flankę, ale sama potrafi przeprowadzać manewry oskrzydlające. Ich relacje z aktualnymi pracodawcami zawsze pozostają profesjonalnie poprawne – ale tylko tak długo, jak do ich kieszeni wpadają kolejne monety.

Choć według westeroskich standardów powinni być uznawani za lekką piechotę, Pikinierzy Nieskalanych  walczą w zwartych formacjach według zasad nakreślonych jeszcze w czasach Starego Imperium Ghis. Uformowanej przez Nieskalanych falangi połączonych tarcz nie jest w stanie rozerwać nawet kawaleryjska szarża, a oddziały piechoty będą miały ogromne problemy z przedarciem się przez ścianę długich pik. Praktycznie nie da się ich wziąć z zaskoczenia, jednak rozważny dowódca powinien chronić ich przed okrążeniem.

Ród Umber nie słynie ze swojej kawalerii, jednak jak wszystkie jego jednostki – również jeźdźcy Ostatniego Domostwa stanowią śmiercionośną siłę. Grasanci nie są tak ciężko opancerzeni jak większość kawalerzystów, ale atakują z niepohamowaną furią. Atak na wroga od flanki lub od tyłu oznacza szybką i straszliwą śmierć. Te wojska uosabiają ducha Północy, gdzie przetrwanie zależy od szybkich i bezlitosnych decyzji.

Podstawowe oddziały Rodu Boltonów, włócznicy, są wyszkoleni zgodnie filozofią walki, polegającą na wywoływaniu strachu i paniki w szeregach wroga przy każdej nadarzającej się okazji. Choć nie są ciężko uzbrojeni ani opancerzeni, wciąż stanowią przerażającą jednostkę na polu bitwy.

Mogą być szlachetnie urodzeni, mogli również wywalczyć sobie szlachectwo mimo plebejskiego pochodzenia. Niezależnie od tego, wszyscy Synowie Wojownika wywodzą się ze stanu rycerskiego i swoje umiejętności oraz doświadczenie oddali na usługi Siedmiu.

Nawet najlepiej wyszkoleni żołnierze stracą głowę, gdy podczas bitwy zobaczą szarżującego na nich potężnego słonia. Budzące grozę Słonie Bojowe Złotej Kompanii wbijają się we wrogie szeregi jak w masło. Właściwie nieczułe na jakiekolwiek ataki, miażdżą wojska przeciwnika swoimi potężnymi kłami i nogami. Są to jednak dość nieskomplikowane stworzenia – jeśli w pobliżu zabraknie ich tresera, jest całkiem możliwe, że całkowicie się zatrzymają, nie wiedząc, co robić dalej.

Niezależnie od tego, czy dowodzą własnymi jednostkami, czy służą jako osobista gwardia króla Renlego Baratheona, bohaterowie Tęczowej Gwardii są zawsze gotowi do działania. Ta elitarna jednostka zaprzysiężonych obrońców króla złożona jest z najbardziej utalentowanych rycerzy walczących w Wojnie Pięciu Królów.

Złota Kompania, najbardziej niezawodna najemnicza formacja z Wolnych Miast, oferuje usługi różnych rodzajów wojsk. Jednym z nich są Kusznicy. Ci niezawodni strzelcy o sokolim wzroku nigdy nie marnują nawet jednego bełtu – twardo czekają, aż wrogowie znajdą się w odpowiednim zasięgu i dopiero wtedy wypuszczają swoje pociski. Na krótkich dystansach ich bełty bez trudu przebijają wrogie pancerze – ktoś, kto potrzebuje wsparcia zasięgowego dla swoich wojsk, może ubić dobry interes, zatrudniając ich.

Wysogród jest kolebką władzy i potęgi Rodu Tyrell, sojuszników Rodu Baratheon w ich staraniach o odzyskanie Żelaznego Tronu. Na polu bitwy znakomicie wyszkoleni w posługiwaniu się bronią drzewcową Pikinierzy Tyrellów potrafią utworzyć prawdziwą, ruchomą ścianę śmierci. Choć są dość lekko opancerzeni, ich wytrwałość w walce jest niezrównana – wrogowie mogą uznać ich za pokonanych dopiero wtedy, gdy wytną ich co do jednego.

Celem Wolnych Ludzi nie jest umieszczenie ich reprezentanta na Żelaznym Tronie. Choć pewnie wykorzystaliby okazję, gdyby ta się nadarzyła. Dla nich zwycięstwo oznacza prawo do życia tak jak południowcy, z własną żyzną ziemią i prawem do niej. Z tej zbieraniny plemion wyłonili się bohaterowie, gotowi poprowadzić lud zza Muru i utworzyć jedną armię.

Wyspiarskie Błotne Diabły zastawiają w tym terenie najkrwawsze i okryte złą sławą w całym Westeros zasadzki. Wasale rodu Reedów, są biegli w wtapianiu się w bagnisty teren a ich lekkie zbroje chronią nie tylko przed orężem wroga lecz również utonięciem w bagnie.

Mosiężne Bestie, oddziały utworzone przez Daenerys Targaryen, patrolują ulice Mereen, jednego z wielkich Miast Niewolniczych. Ich nazwa pochodzi od mosiężnych masek, wykutych na kształt pysków gigantycznych kotów, jaszczurów czy niedźwiedzi. Ich sformowanie pomogło odciążyć Nieskalanych, którzy podczas patroli byli często celami skrytobójczych ataków. Bestie nie znają uczucia strachu – w wąskich ulicach i ciasnych zaułkach szarżują na wrogów, by wyciąć ich w pień w walce wręcz.

Choć nazwanie Dothraków bezmyślna horda wyjących barbarzyńców byłoby dla nich krzywdzące, dla niewprawionego obserwatora ich metody ataku mogą właśnie tak wyglądać. Dothracki khalasar liczy zazwyczaj tysiące jeźdźców, z których nawet najsłabsi spędzili większość swojego zżycia w siodle. Choć są tylko lekko opancerzeni, umiejętności jeździeckie Dothraków sprawiają, ze dosięgniecie ich ostrzem jest niezwykle trudne – nawet w walce wręcz na bliski dystans.