Królowa Daenerys Targaryen nazywana jest “Matką Smoków” nie tylko ze względu na swój status przywódczyni rodu Targaryen. Jako jedyna na świecie kontroluje żywe, mityczne bestie, smoki Rhaegala, Viseriona, i Drogona. Choć wciąż jeszcze nie dorosłe, już teraz stanowią zagrożenie dla dowolnego przeciwnika Daenerys. Wykonują każdy jej rozkaz i przybywają na każde wezwanie. Jeśli hordy dzikich Dothraków, legiony fanatycznych nieskalanych i potężna armia najemników nie wystarczą, zawsze pozostaje potęga smoczego ognia. To dzięki niej Danerys odzyska Żelazny Tron.

Bracia Krwi Dothraków z Essos przysięgają swoją krew i życia ich khalowi, by stać się jego nieodłącznymi towarzyszami, ochroniarzami i dowódcami. Ślubów Brata Krwi nie da się zerwać – pozostają oni wierni swojemu panu aż do śmierci. Na czele khalasaru, ramię w ramie z Drogo jadą Cohollo Haggo i Qotho – każdy z nich jest doskonałym, zabójczym wojownikiem, który potrafi stawić czoła nawet dziesiątce przeciwników.

Walki gladiatorów to jedna z najbardziej popularnych (i zarazem najniebezpieczniejszych) form rozrywki. Jako, że ci zniewoleni wojownicy rywalizują ze sobą we wszystkich rodzajach walki, muszą być gotowi na każde warunki, mimo braku formalnego wyszkolenia oraz słabego, kombinowanego ekwipunku. Po uwolnieniu przez Daenerys, setki gladiatorów przysięgły jej wierność i posłuszeństwo. Dowódcy wrogich wojsk nie powinni lekceważyć tych niekonwencjonalnych oddziałów, pomimo ich braku doświadczenia w boju na otwartym terenie.

Doktryna rodu Baratheonów dotycząca ciężkiej broni i cięższej zbroi oznacza w praktyce przekształcenie oddziałów piechoty w ruchome fortece. Atak na nich to poważne wyzwanie, zaś obejście i pozostawienie tych sił na flance nie wchodzi w grę. Ich prowokujący wygląd i świetne możliwości defensywne czynią z oddziałów Halabardników idealną jednostkę blokującą.

Na dworze Stannisa Baratheona Ludzi Królowej określa się tym mianem nie ze względu na ich szczególne oddanie Królowej Selyse, ale z powodu ich konwersji na wiarę w R`hllora (choć niektórzy spekulują, że najbardziej lojalni są wobec Czerwonej Kapłanki Melisandre). Ludzie Królowej to ciężko opancerzone, elitarne oddziały liniowe, zdolne do stępienia niemal każdego wrogiego szturmu. Choć cechuje ich tradycyjna dla ciężkiej piechoty powolność, niewiele oddziałów nada się lepiej do utrzymania środka pola bitwy.

Niewiele jest widoków bardziej przerażających dla szarżujących kawalerzystów, niż zwarty szyk włóczników z podpartymi tarczami i wycelowanymi w jeźdźców, dobrze zatkniętymi drzewcami. Jeszcze większą grozę wzbudza świadomość, że żołnierze ci walczą pod sztandarem z białym słońcem. Włócznicy Karstarków to świetne zabezpieczenie dla flank własnych oddziałów, gdzie ataki wrogiej kawalerii zadają najbardziej dotkliwe straty. Należy jednak pamiętać, że ich kolczugi i skórzane pancerze mają ograniczoną wytrzymałość i raczej nie sprawdzą się jako wysunięte jednostki straży przedniej.

Ród Stark znany jest ze swojej lojalności, wytrzymałości i przede wszystkim wierności. Wszystkie te cechy widać szczególnie wśród wielkich przywódców walczących w jego szeregach. Każdy ze służących pod herbem wilkora jest ekspertem w jakiejś dziedzinie walki. Rodrik Cassel i Howland Reed specjalizują się w oddziaływaniu na przeciwnika i znajdowaniu jego słabych punktów. Brynden Tully i Eddard skupiają się na taktyce i strategii użycia własnych wojsk. Obecność Brana, jego towarzysza Hodor i Wilkora Lato zwiększa odwagę obrońców i pozwala łatwiej utrzymać nadwyrężone linie. Wszyscy bohaterowie z tego pudełka będą niezbędni aby wygrać wojnę o Westeros.

Podczas gdy niektórzy żołnierze Rodu Bolton wolą stawać z wrogiem twarzą w twarz, zadając im straszliwe rany i ciesząc się rozgrywającą się wokół rzezią, nie da się ukryć, że armia bez wsparcia z dystansu jest łatwym celem. Celem Łuczników z Dreadfort jest zadanie maksymalnych strat i wywołanie przerażenia wśród wrogów, nawet jeśli walczy on sojuszniczymi oddziałami.

Choć są słabo opancerzeni i tylko lekko uzbrojeni, Siepacze Boltonów nadrabiają brutalnością i lodowatą skutecznością, którą zasiewają strach w sercach lepiej wyekwipowanych wrogów.  Ich nabijane maczugi służą nie tylko do eliminowania pojedynczych oddziałów wroga – rozsiewana przez nie aura brutalności i okrucieństwa sączy strach w szeregi całych armii. Siepacze nie tylko znęcają się i okaleczają ciała pokonanych wrogów – co gorsza dla pokonanych, niektórych biorą żywcem, aby zgotować im przepełnioną wymyślnymi torturami agonię.

Chodź w południowych rejonach Westeros uważani są za mit, Dzicy Olbrzymi zza Muru są jak najbardziej realni, o czym może zaświadczyć Nocna Straż. Te potężne istoty nie posługują się żadnymi pancerzami, a za broń służą im jedynie pnie drzew lub wielkie kości mamutów. Wystarcza im to jednak w zupełności – jeden Olbrzym potrafi kłaść pokotem całe zastępy ciężkiej piechoty, a szarże konnicy po prostu się od niego odbijają. Zalanie go morzem wojska lub ciężkie machiny  oblężnicze to jedyne sposoby, aby go powalić.

Zestaw 10 chorągwi używanych w celu oznaczania aktywacji jednostek. Każda chorągiew umieszczona na podstawce piechoty, idealnie pasuje w otwór na tacce.

Zgodnie z uwielbianą przez Baratheonów doktryną jak najcięższych pancerzy, na wyposażenie Światłonośców R`hllora składają się łuskowa koszulka oraz płytowy hełm. Czyni ich to odporniejszymi na bezpośrednie ataki od jakichkolwiek innych jednostek łuczniczych. Dodatkowa ochrona przydaje się w posługiwaniu się ich najgroźniejszą bronią – ogniem. Groty strzał Światłonośców są zanurzane w oleju i podpalane tuż przed wystrzeleniem. Olej jest lepki i choć szybko się wypala, trafieni takimi pociskami błyskawicznie stają w płomieniach.

Piromanci z Cechu Alchemików władają najstraszniejszą i najbardziej druzgocącą bronią Rodu Lannister: Dzikim Ogniem. Znany również jako „substancja”, Dziki Ogień ma formę płynu o charakterystycznym, zielonym blasku oraz nadzwyczajnej mocy niszczącej.

Chociaż Renly jest najmłodszym bratem wśród trzech Baratheonów, nie oznacza to iż jego wola zdobycia tronu jest słabsza niż u  braci. Zdecydował się zwołać chorągwie i ruszyć do bitwy, nawet jeśli oznacza to rozłam wewnątrz domy Baratheon i obrócenie się przeciw bratu – Stannisowi.

Choć niektóre wielkie rody walczące w Wojnie Pięciu Królów stawiają  na grube i ciężkie zbroje, Ród Martell preferuje mobilność i wzajemne wspieranie się jednostek na polu walki. Włócznicy Martellów na pustynnych szatach noszą tylko lekkie pancerze, aby nie przegrzewać się w ich niegościnnym, rodzimym klimacie i jednocześnie zachować szybkość i sprawność. Ich sztandarowa broń, włócznie, pozwalają im zatrzymywać szarże wrogiej kawalerii. Dzięki ruchliwości i znakomitemu wyszkoleniu stanowią zawsze trzon oddziałów bojowych Martellów.

Rogaci Rycerze to elita wojsk Baratheonów – znakiem rozpoznawczym tych  szlachetnie urodzonych, zasłużonych dla swojego rodu wojowników są charakterystyczne hełmy z jelenim porożem. Rogaci Rycerze noszą ciężkie zbroje płytowe, jakością dorównujące wyrobom najlepszych płatnerzy Lannisterów, a ich potężne dwuręczne młoty bojowe rozbijają pancerze i miażdżą kości z podobną  łatwością. Nawet w okrążeniu, Rogaci Rycerze zawsze prezentują niewzruszoną siłę i hart ducha.