Kiedy umarł Król Robert, władza nad Żelaznym Tronem została przekazana w ręce jego syna, Joffreya. Jednak bracia Roberta również domagają się pozycji króla. Zarówno Stannis I Renly są gotowi walczyć o schedę po swoim bracie. Każdego z nich wspiera szereg dowódców, stronników i weteranów gotowych zrobić wszystko aby ich pretendent objął władzę w Siedmiu Królestwach.

Na dworze Stannisa Baratheona Ludzi Królowej określa się tym mianem nie ze względu na ich szczególne oddanie Królowej Selyse, ale z powodu ich konwersji na wiarę w R`hllora (choć niektórzy spekulują, że najbardziej lojalni są wobec Czerwonej Kapłanki Melisandre). Ludzie Królowej to ciężko opancerzone, elitarne oddziały liniowe, zdolne do stępienia niemal każdego wrogiego szturmu. Choć cechuje ich tradycyjna dla ciężkiej piechoty powolność, niewiele oddziałów nada się lepiej do utrzymania środka pola bitwy.

Pomimo oderwania (zarówno politycznego i geograficznego) od spraw dworu w Kings Landing, zasiadający w Sunspear Ród Martell rozsiewa swoje wpływy szeroko i daleko. Niczym żmija, czeka, obserwuje i wybiera idealny moment do wykorzystania słabości swoich wrogów. Pomimo swojej sławy jako doskonały wojownik, książę Oberyn Martell jest również zręcznym politykiem. Machinacje nie są też obce dla jego słynnych “Piaskowych Węży”.Obara, Nymeria, Tyene, I Elia Sand manipulują wrogami rodu zarówno na polu bitwy jaki poza nim. Zaś wierny sojusznik księcia, lord Harmen Uller jest zawsze gotów zwołać chorągwie.

Ciężko opancerzeni żołnierze Rodu Ironmaker często służą jako twardy środek wojsk Żelaznych Ludzi, zwłaszcza w tych starciach, w których zwartość szeregów
jest szczególnie w cenie. Z ciężkimi zbrojami łuskowymi nakładanymi na grube kaftany z parzonej skóry, Młotodzierżcy są w stanie znieść więcej ataków, niż jakiekolwiek inne formacje z Żelaznych Wysp. Należy jednak pamiętać, że określenie „ciężka piechota” jest w ich przypadku nieco na wyrost – są po prostu odpowiednikiem średniej piechoty innych rodów, przynajmniej do momentu, gdy następuje podział łupów!

Nocna Straż chętnie przyjmie każdego i wszystkich, aby wzmocnić swoje szeregi. Są czujnymi obrońcami Muru, chroniącymi Westeros przed terrorem, który kryje się dalej na północ. Bitwy przeciwko tym okropnościom szybko eliminują każdego, kto nie nadaje się do noszenia czerni. Długo na murze przetrwać mogą tylko najwytrwalsi i najsprytniejsi. Ci doświadczeni wojownicy są często przydzielani do mniej doświadczonych jednostek, dzieląc się swoją wiedzą, i wzmacniając ich odwagę swoją obecnością.

Podczas gdy prawie wszyscy w Westeros nazywają ich Dzikimi, mieszkańcy arktycznych lasów i tundry na północ od Muru mówią o sobie po prostu Wolni Ludzie. Choć mogą sprawiać wrażenie niezdyscyplinowanego motłochu, dzięki sprytowi i zaskakującym manewrom Wolni Ludzie potrafią wygrywać starcia ze znacznie lepiej uzbrojonymi i wyszkolonymi wojskami. Dodatkowo sprzymierzyli się z olbrzymami z dalekiej północy, z których każdy sam stanowi jednoosobową armię. Lekceważenie Wolnych Ludzi na polu walki to bardzo krótka droga do własnego grobu.

Dobry generał wie, że klimat, w jakim walczy, jest równie ważny jak każdy inny czynnik podczas bitwy. Na nic zwycięstwo, jeśli żołnierze padną martwi z powodu udaru słonecznego, nosząc nieporęczny sprzęt lub zamarzając na śmierć w przenikliwym mrozie, mając tylko cienką kolczugę za osłonę. Gorący, przytłaczający, dornijski klimat sprawia, że ​​Rycerze Starfall rodu Dayne są lżej opancerzeni  niż większość ciężkiej kawalerii Westeros. Ich lżejsze zbroje i bardy dają im jednak taktyczną przewagę szybkości. Ci utalentowani jeźdźcy potrafią uderzyć z nieoczekiwanej strony, używając swoich włóczni do przeprowadzenia niszczycielskiej szarży.

Wraz z wstąpieniem Joffrey’a Baratheona na Żelazny Tron Ród Lannister obłął kontrolę nad King’s Landing i okolicznymi krainami. Ich ambicją (wielkością dorównującą tylko ich fortunie) jest ostateczną legimtymizacja ich roszczeń wobec tronu. Królowa Cersei i Tommen roztaczają swoje wpływy wśród dworu, podczas gdy na polach bitew, jej brat Jamie wciąż działa na chwałę Lannisterów pomimo swojego zniewolenia. Ser Kevan Lannister ciężko pracuje wspierając dążenia swojej siostrzenicy podczas gdy zaufani sojusznicy jak Góra Która Jeździ, Ser Addam Marbrand, Qyburn, i Ser Robert Strong utrzymują wiernych poddanych w ryzach

Ci dumni strażnicy kolebki potęgi Rodu Lannister są opancerzeni i uzbrojeni równie dobrze (jeśli nie lepiej), co wiele frontowych oddziałów walczących podczas Wojny Pięciu Królów. Należy jednak pamiętać, że nie jest to regularne wojsko – nie sprawdzą się w awangardzie i nie ustoją podczas kawaleryjskiej szarży. Jednak w dużej liczbie i z odpowiednim zapleczem mogą być niebezpieczną i efektywną jednostką wsparcia.

Ród Baratheon jest domem podzielonym. Zarówno Renly, jak i Stannis chcą przejąć prawa do Żelaznego Tronu po swoim zmarłym bracie Robercie. Ale tylko jeden z nich może osiągnąć sukces. Dla króla Renly’ego jednym z wielu narzędzi w jego arsenale są Jeźdźcy z Wysogrodu, służący jego sojusznikom z rodu Tyrellów skąd pochodzi przyrzeczona mu Lady Margaery. Choć są lżej opancerzeni niż wiele jednostek ciężkiej kawalerii w Westeros, jeźdźcy wciąż tworzą potężną siłę, gdy atakują wroga swoimi lancami podczas jednej z legendarnych szarży kawalerii.

Piaskowi Harcownicy Martellów swoją rodową doktrynę wysokiej mobilności przekładają na zabójczy taniec z ostrzami i łukami. Dzięki lekkim pancerzom zachowują niezwykłą szybkość, której dorównać mogą tylko najsprawniejsze wrogie jednostki. Ich doskonałe wyszkolenie pozwala im skutecznie atakować w stylu „uderz i zniknij”, zasypując jednocześnie przeciwników deszczem strzał. Jeśli jednak ugrzęzną w przedłużającej się walce wręcz, będą radzić sobie podobnie, jak inne lekkie jednostki – rozsądny dowódca powinien wysłać im odsiecz tak szybko, jak to tylko możliwe.

Zestaw 10 chorągwi używanych w celu oznaczania aktywacji jednostek. Każda chorągiew umieszczona na podstawce piechoty, idealnie pasuje w otwór na tacce.

Choć szeregi słynnej Książęcej Straży Słonecznej Włóczni nie są liczne, powszechnie jest ona uważana a jedną z najlepiej wyszkolonych formacji w całym Westeros. Wojownicy ci potrafią sprawnie dostosowywać swój styl walki zarówno do manewrów zaczepnych, jak i obronnych. Choć noszą cięższe zbroje, niż większość wojsk Rodu Martell, ich znakomite przygotowanie kondycyjne pozwala im dotrzymywać kroku lżejszym jednostkom. W siłach Martellów nie ma innych oddziałów, które lepiej by się sprawdziły jako twardy rdzeń formacji.

Choć niektóre wielkie rody walczące w Wojnie Pięciu Królów stawiają  na grube i ciężkie zbroje, Ród Martell preferuje mobilność i wzajemne wspieranie się jednostek na polu walki. Włócznicy Martellów na pustynnych szatach noszą tylko lekkie pancerze, aby nie przegrzewać się w ich niegościnnym, rodzimym klimacie i jednocześnie zachować szybkość i sprawność. Ich sztandarowa broń, włócznie, pozwalają im zatrzymywać szarże wrogiej kawalerii. Dzięki ruchliwości i znakomitemu wyszkoleniu stanowią zawsze trzon oddziałów bojowych Martellów.

Ród Karstarków z Karhold to jeden z najwierniejszych stronników Rodu Stark. Gdy wilkor  potrzebuje wsparcia, oddziały lojalistów są szybko formowane i wysyłane do boju. Zazwyczaj uzbrojeni są w kiścienie i tarcze, ale ich najgroźniejszym orężem jest niezachwiana wiara w sprawę, za którą walczą. Rany, które innych zwaliłyby z nóg, nie robią na nich żadnego wrażenia. Niezależnie od sytuacji nie uciekają z pola walki, jeśli tylko mają przewagę liczebną nad przeciwnikiem.

Nawet najlepiej wyszkoleni żołnierze stracą głowę, gdy podczas bitwy zobaczą szarżującego na nich potężnego słonia. Budzące grozę Słonie Bojowe Złotej Kompanii wbijają się we wrogie szeregi jak w masło. Właściwie nieczułe na jakiekolwiek ataki, miażdżą wojska przeciwnika swoimi potężnymi kłami i nogami. Są to jednak dość nieskomplikowane stworzenia – jeśli w pobliżu zabraknie ich tresera, jest całkiem możliwe, że całkowicie się zatrzymają, nie wiedząc, co robić dalej.